In Ecclefia debet eíTe Succeflio Apoftolica.
Lutb. \ Xlrabilem. cafum perfcriptum 1 V J L accepi hodierno curfore_j>;
quid non praefumit terneritas ! impoftor quidam egregié vapulavit, pariim aberat, quód vita ipsa privatus non fit. Cafo.
Narra cafum clariús. Lutb. In regno no- j íiro, qu*dam antiquiflima familia, cert*
Provinciáé perpetuani Pr*fe¿turam á Re-ge eollatam habét. Recenter mortuum Pnefeftum intellexit impoílor, in Provin-ciám fe feflinus contulit, mendaciis variis fibi olficium PrKtoris competcre
preten-dí», 4 4 f t o s ) JwJ.
tuti funt, eos fe ejfe judie ant, quos futures Apjioluspr¿enuncian''.t. Necfibi b/andian-turfi deScripturarum capitulis zideantur fibi afirmare, quo d die unt.' Cum SSJ
Diabo-lus de Scripturü aliqua fit loquutuíSeri-ptura, non in ioquendo confijiunt, fed in in-ttiiigendo. Novitas ergo fignum eft Hse-refis ab Apoftolo prjenunciatse, appella-tio fignum novitatis, ufurpaappella-tio Scripturae ómnibus hrerefibus, & Diabolo commu-nis. Ex his patet, Religiones has non pofié dici, nec efie Gatholicas.
«54 ( JO?) FR
dit, omnibus Leges d i ñ a r e , ac pro ltbi-tu omnia difponere voiuit. Cah. Ma-gna hominis audacia. luth. Non pro-cul progreffum habuit cum fuis menda-ciis ; dum enim pro prudentia fua inco-la; Provinciae ab eo poilulâfient, ut defun-ñ i Prsetoris legitimum fe probet Succef-forem : hic mifer depreheruus in frau-d e , inventus non frau-de Praetoris frau-defunfti, verùm de alio fangvine eife, ab omnibus rejeñus, impofturae condignas pœnas lu-it. Unlu-it. Putaverit ille, fufficere ad jusr*
Prsetur* acquirendum, li fibi no-men Fa-milia? arroget, & confingat. luth. Sic eit: fecl dédit pœnas temeritatis. Cath.
Utinam vos tam cauti fuiiletis in negotio Religionis! fed reverá toto Cœlo aliter proceififtis. luth. Quid iterum moves,
& nos calumniaris ? Cath. Aufculta, ex-plico, quod dixi : Rex Cœli, & terrae Ghri-ílusDominus, commifit Apoftolis orbem terrarum, Reñores mundi eos conftituit, per hos, ac eorum legítimos SucceíTores^
Ecclelïam fuam in orbe gubernari voluit.
Comparent Fundatores Religionum ve-firarum, Lutherus, Ca/oinut, Seroetus; ja-ñant, & comminifcuntur, fe efle, nefcio, quos Apoflolos, f e Evangelicam doñrina predicare, fe eñe Ecclefi* Chrifti Paftores, ejüsqs reformatores : vos aullo praemiffo E 7
exa-examine, an reverá eflent Apofíolofum in olfit'io, & regencia Chrifli Ecpleíia Succefe fores, fimplici eortitr, affiertíoni, ficut au-res prsebuiftis, ita Se fulera dediftis. An nefritis omnes Heréticos, Arríanos, Pela-gianos, Anabaptiftas, &c. dicere, á fe pr«~
áicari doñrjnájn Evangelícatn, & Apofto«
iic a ?
Theod. D i f a m a s uteritis de Apoftoíi»
ca fucceílione. Gdtb. Quoad hanc plti^
ra notes, velim.
I. Per fucceffionem Apoftolicam intel»
ligitur feries, feu ordo continuatus Epi.
feoporum ab Apoftoio aliquo ufque ad iioftra témpora : hiuc, qua? reiigio non habet hanc Epifcoporum ab Apoftclis-! continuatam feriem, non habet Apofto?
licam lucceíTionemo
II. Ecciefta non poteft elle finé Paño»
ribus. Quod probatur ex Apoftoio Pau-lo Eph. 4. 1 1 . Jpfe dedit, quofdam quidem 4pojiolos, quofdum autem Propicios $ a/iof vero Evangelijtas; a líos autem P ojiares, Dadores ad conjummationem SanHorutn in opus minifierii, in odificationéGorporuQbri»
fli, doñee occurramus omnes in unitatem fu des, &" agnitionem Filii Dei, in virusa per-feñum , in menfurat» otitis p/e¡ itudinis
Clrijii, Ubi docet Apoítolus futuros Pa-flores in Ecciefta ad diem judie»; tune e-nitn
4« o n 5 »
îdm occurremus Domino in imitate fidei in virum perfe&um, in menfuram «taris plenitudinis Chrifti. Efle an tern Epifco.
pos Paftores gregis Chrifti, docet idem Apoftohis Aft 20. 28. AMrJits nobis. &*
UnioerJ'o gvegi, in quo vos Spirit u r Sdniius pofuit Epifiopos regere Ecelejiam Dei. HinC
Ecclefia vera non eft, q u * am null&s, aut noii veros habet Fpifcopos,
I I I . Illi foli in Ecclefia habiti font ve-ri E p i f c o p i , qui ab Apoftolis per legit»«
mam iucceffionem, & ordinatsonem de-í'cendiíTe oftendebaptur : omnes reliqui hab/ri font pro luribus , & latronibur" ; qui'ppe, qui non per oftium, fed aliunde afcendiffeist. Confiât liquidera Chríftum authorem Nóvi Teftamenti 12. Apoftolos tántum elegiífe Ep.-.fcopos, & Sacerdo-tes, & eis commiiitTe omnem auth">rita«
tem pafcendi, & guhernandi Ecclefiam ; Apoftolos autem poftea elegiíTe, atqugj ordináífe alios Epifcopos, & eis cradidifíe fiinilem poteflatçm, alios deinceps ordi-nandi, uti confiât ex hjil.riis antiquiv8
Eufebii, & .fimilium, & recognofcunt eti.
am centuriatores. Et hinc eft, quod &
Paulus, qui extra ordinem àChrifto poll Afcenlionem Apoftoius fafius eft, n o n _ í fuiftec 'i» Ecclefia agnixus pro tali, ni!i pri-ùs in Eccleiia fïiiiiec baptizatus, & ab A-
pofto-poftolis dextras accepiflet; imd & ab il-lis ordinatus fuiCet, ut patet ex A f t . 9.
Sc 13. Gal. 2. Itaqud ficut in veterisTe-iamenti poplilo, qui per carnalem gene-rationem propagabatur, nullus erat d g j populo ilio Dei, nisi qui defcendebat de duodecim Filiis J a c o b , nullus erar Sacer-dos, nisi qui defcendebat a Levi per Aa-r o n : & ideo diljgenteAa-r in veteAa-ri Tefta-mento genealogi* confervabantur ; ica in populo noviTeftamenti, qui fpiricuali generatione multiplieatur, nulli lent 9 Chriftiani, nisi per Apoflolos, vel eorum Succeifores, aut ab eis miftos conversi;
nulli Epifcopi, nisi qui eisdern legitime fuccedunt, & ideo diligenter a nobis ad-notantur Epifcoporum lucceliiones.
Thtod. Quid autem requiritur, ut di-catur Epifcopus legitime confecratus, ac proinde ut (it legitiinusEpifcopus? Catb.
A d id duo requiruntur: unum eft Succel-fio ; alterum Ordinatio. Ad SuccelSuccel-fio- Succelfio-11cm requiritur, u t i s , qui verus Epifco-pus haberi velit, fuccedat alicui Apofto-lo, qualiter Clemens fuccellit Petro, Pol-lycarpus Joanna : vel certe luccedat ali-cui, q«em aliquis Apoftolus fecit Epiico-p n m , Epiico-prout Ignatius fucceifit Evodio, 3c Anianus Marco, quos Petrns fecerat Epi-fcopos. Vel denxum, li Epifcopatus eft
novus,
Apoftolicam authoritatem , qui eft folus Romapus Pontifex. Ratio luijus eft: quia inftitutio novorum Epifcoporum non__9 poteft pertinere ad ullum, qui habest
de-finitam Regionem, quales funt Epifcopi particulates ; fed ad c u m , qui toti Ec-clefise pr*eft, & cui proprie incumbjt cti-r»|icclefiam propagandi, quales fuerunc onines Apofloli; Petrus quidem ex offi-,cio, cscteri ex delegatione, Sc quicunque
aliter intrat, non eft de Ecclefia Apoftoli-ca; cum non poffit originem fuam often-dere ab Apoftolis. Nec.tarnen ob id ne«
gandum, quin etiam Patriarch«,Sc Metro-politan!* pofllnt aliquando novos Epiicpatus erigere, üt fecit 5. Athanafius in o-rieute; S. Bonifacius in Germania, dum-mcdo ä Sede Apoftolica authoritatem ha«
beam ad id faciendum,.
Tbeod. Die jam de Ordinatione. Cath.
Ad Ordinatiouem requiritur, ut, qui fit E-pifcopus, ordinetur a tribus Epifcopir* , qui & ip(i ab aliis fint ordinati, Sc illi ab
a'iis, donec ad Apoftolos veniatur.
Pa-" t id ex Ganone primo Apoftolotum, &
Conciiio Nicaeno, Sc Carthaginenfi quar-to- Hoc ipfum indicat Apoftolus i.Tim. i 4. 14- Noli negligere gratiam, qua in te eß, quo data eil tibi per Prophetiam cum
impo-
ßtio-• m c i t o s *
fitiont miimium Presiyteni. Siquidem no-mine Presbyterii intelligit coetum Epifco»
orum, quKfimul cum ordinante impone»
ant manus fuper caput Ordinandi, i i t , exponunt Chryfoftomus, Theophilaclus, Oecumenius. Ñeque mirum efí, cbm s nomen Presbyteri commune olim fueriti»
Presbyteris, & Epifcopis. Itaque tres ad minus requiruntur Epifcopi ad novi E j i -fcopi ordinationem; nisi forte ex difpen«
fatione, cum uno Epifcopo ordinante ad-fint Abbates infuíati, qui vicem Epifco-porum gerant, üt aliquando fieri folet_js ob Epii'coporum raritatem.
Theod. Soléntne Acatholiei o r d i n a r y fuos f Catb. Antiqui folebant ut pluri«
mum quoad ordinationem Epifcoporum imitari Ecclefiam; ideo in iis fanfti Patres folum defe&um fuccefiionis reprehende-bant, & ex eo folum probareprehende-bant, non effe veros Epifcopos; quippe, qui act Ecclefi-am ApoftoiicEcclefi-am no pertinerentj cum per fuccetíionem ab Apoftolis non ducereno originem. Lutlierani vero, Calviniíhe, U-nicarii,&c. nec ordinationem, nec fuccef-fioneni habent; ideo mirum eft, qua ra.
ti one, qua fronte dici, & haberi velint E-pifcopi.
Hac Succeííione omnes V e t e r e s , tan-quam argumentó evidentiífimó nfi fun tas ad
ad veram Ecclefiam oftendendam, & ad heerefes convincendas5 nam per hoc ar-gumentum oftenditur continuatio Religi-onis per lingula fiecula ufque ad tempo-ra Apoftolorum. Audiatur Tertullianus Lib.de praefcript. Cedant, inquif, haretici origines Eccleßarum fuarum , euolvdnt or.
dinetn Epifcoporum fuorum, ita per fuccef-fionem ab initio deeurreniem, ut primus ti-le Eptfcopus ah quem ex Apojiolu, oel Apojt».
licis oiris habuerit Autharem, &•' nnttcejfo-remj hoc enim modd Romanorum Ecclefia dementem a Petra ordinatum refert. Au-guft. contra Epiflolam fund, ait; Tenet me in Lcciefia , ab ipja Sede Petri Apojioli, tui pafcendas ones J uns Dominus commen-dovtt, ujfy ad pvefentem Epifcopatum Luc-ceffio Sacerdotum. Alia brevitatis causi omittens, fequens formo argumentum:
Ecclefia non poteft eife fine Epifcopis, üt oftenfum eil: apud Lutberanos, Calviui-ftas, Unitarios, & c . non funt Epifcopi;
ergo apud eos non eft vera Ecclefia. 1 u»
tberus habitus eftEpifcopus W i t t e m b e r -genfis; Calvinus Cenevenfis; (lie dil'tur-re de aliis ) atqui hi non funt ordinati a tribus Epifcopis, vel ab 1 no, ailifteiitibus Abbatibus, uti nec ipfujiet negant • ergo Eatrum,Nic*norum , & Carthagienfium judiciö, imd Ik judiuö Apoftolorum,
Epi-fcoptim à tribus Epifcopis ordinari debs*
re fentientium, Epifcopi non funt; eisq»
convenit, quod Cyprianus de limpiicitate Praelatorum ait: Ji funt, qui fe uliro ten.e-ratios convene, fine Divina dij]>ofitionepra-ficiunt, qui feVrapofitos fine uUa ordinatio.
ni s Lege conjlituunt, qui nemine Epifcopa-tum dante, Epifcopi nomen ajfurxunt. 0 -ilendant item Lutherus, Galtinus, & alii, cui Apoftolo fucceiîerunt, vel certè cujus Antiilitis Lutheranam, vel Calvinianam doftrinam profitentis Cathedram occu-pârun» ? Si oftendere non poffunt, cla.
rum eft, eos carere fucceilione
Apofloli-• a , quam in Ecclefia requirunt Sanfti Pa-tres. Sic Optatus Millev: Lib. contra Par-menianum, probans apud Donatiftas non efîe Ecdefiam, ait : Vejira Cathedra origi-ne m ofendite, qui tiobis vultis fan ci am Ec-clefiam vindicate. Eodem argumente paf-fim utuntur alii Patres. Clarum ergo eft, v o s non fuifle cautos, dum Lutherum^î», Galvinum, Serretum recepiftis.
Luth. Noftri à p o p u l o , & Magiftratu acceperunt Epilcopatum, ab his funt ele-éti in Epifcoposi Cath. Non quœritur hic de eleiiione Epifcopi, fed de ordina-tione. Eleftio varié fiebat: Apoftoli, &
antiqui Pontifices Romani, fine ullo con-fenfu populi mittebant Epifcopos : Ali-
quan-guando popufus cum Clero eligebat, alí-quando Glerus folus. In Ungaria ad Re-gem fpeßat ex Frivilegäo Roman« Sedis Epífcopos nominare. At quomodocün-que elwSio fíebat, ordínatio non pertine.
bat ad populum, fed ad Epifcopos. Díc ígitur, ä quibns Fpifcopis Lutherus in E -piícopum ordínattis fit?
Luth. Epifcopi Pontificii defecerant a vera fide; ergo iis poterant fufficipiiMi.
niftri, Catb.Unde tibi conílat eos defe.
ciíTe ? quis ees hasrefeos condemnavitu?
Damnatis eos lutherani, at Judices non poteílis eífe in hac caufa, cum fitis accu-fatores. Imó licet defecifent á fide, tan-tüm fequítur. quód veri alii Epifcopi il-lis potuerint futfici ; vefíri autem non funt veri Epifcopi, quia non funt ordi.
nati.
Cah. Quomodó Epifcopus Tranfylva-nienfis, vel Varadinerfis ofiendet hanc fucceffionem ? Cath. Ofiendet facile ® : nam oflendet fuccelíionem Ecclefiae prin-cipalis Epifcoporum, fciiicet Romanorú,
& fatis efl, ii id oftendat; nam his fe tub.
jeftum agnofeit, ab his authoritatem ac.
« p i t . Sic Iren ecus, Auguftinus, Optatus, Epiphanius, Eufebius , non texebant fuc-ceHionem f u * Ecclefi», fed Roman* tan-tiim; fatis enij» illis videbatur oilendere
fuc-ipali, cujus bint.
Qäfo« In Ecdefia Conftantinopolitana adhuc fervatur fucceifio non interrupta Epifcoporuni; & tarnen EcdefiaConftan*
tinopclitana, juxta te, tion tft vera Eccle«
fia : Ergo fucceifio non eft figmim v e r » Ecclefi*. Cath. Ecdefia
Gonflantinopo-¡itana nota eftApofto! ca, licet eamNice«
phorns conetur deducere ab Andrea Apo»
ftolo : Veteres tarnen id non tradunr nec a Patribus unquam iuit habita pro A«
poftolica s imö Patres Concilii Conflanti*-nopolitani prinii in Ep. ad Damafum Pa-pam aperte fatentur t Ecclefiam efle no»
vellam. Deinde, argumentum n fbccef*
fioiie legitima adfertur prsrcipue ad pro»
bandunr, ibi non efle veram Ecclefiam, ubi h s c fucceifio non eft: Ex quo tarnen juxta Bellarm. nori colligimus neceflario, ibi veram efle Ecclefiam, ubi iucceliio efl, Itaque adhuc argumentö probatur, apud Intheranos,Calviniftas, Unitarios n o n - J eiTe veram Ecclefiam, Qnocl autein a-pud C r * c o s non fit vera E c d e f i a , proba-musaÜo m o d o : qsia fei licet fnnt legiti-me convjfti reanifefti erroris de Schif'ma*
tc, h * r e f i , in tribus plehariis Concilnr*, lateranenfi, Lugdiinenfi, & Floientino;
praeipue circa proeeiiionem Spiritftä
San-I
íli a folo Patre, quam elTe claram hperefirrt etiam vos agnofcitis. Denique Eccleft*
Graec« Patriarchales habueront per lon-ga témpora Epifcopos maniíeílos Heré-ticos , & proiñde interrupta eft veterum Patrum fucceilio.
luth. Cafo. Unit. Noftri ä Chrifto miifi f u n t , ab eo authoritatem acceperunt s.
Catk. Proximé de eorum milfione : nunc conílat eos Apofiolis non fuccellilfe.
DISCURSlíS- DECIMUS
Q U A R T U S .
D e M i f f i o n e L u t h e i i , C a l v i n i , Serveti»
j T l f c d . T ' X í c e h a s te difanfurum de 9 X .. J Milfione Iutheri, C a l v i n i ,
& Serveti i quid, q e * f o , de ea fentir°?
C/'tb. Sat quidem confiare poteft ex fupra diäis,eos nullälegitima authoritate mif-íos eífe , ac proinde non ardiendos, vel faltem defiere efíe ad minas fvfpeótos"*»
ne lint lupi rapaces; cum venerint a fe:
quae ut plenitis capias, adhuc aliqua ad-dam, Nota autem.
E Neminem poffe in Eccíefia predica-re, nifi legitima authoritate fuerit milíus»
juxta illud Apofloli: quomodo pradica.
bunt, nifi mttantarl Rom. io» i y . Alias n u
-maxima na fee tur in Ecclefia confufio quivis enim'officium pr*dicandi,& F.ccle-iiam regendi fibi afiurnere pofet, & cpios-vis errores di'íTeminare. Si enim in Fep.
te.mporaff, & politia humana nemo p o - j teft fe intrudere,& Magiílratum afumeré' | ad re gen dum popuíum; quantó mi mir* I in Ecclefia, in Regno Chrifii fpirituali po- j teil quis fibi arrogare munus Pafloris, ad j regendum popuium in iis.qu* ad fa lutein seternatn fpeólant i fed ab Eccleírae Supre-mo Reftore, Sacrorum Principe conflitui debet ? multó enim magis vitanda eil 1 confufio Kegimircis in Ecclefia, quam in !
Rep. política; cum ilia in perniciem cse-dat animarum ; h»c Iblum in damnum fortunarum, & corporum,
i i . Qui non intrat per ejtium in ovi/e o*
vi urn, fed ajcendit aliunde, iUe fur eil, eif latro, ut ait Dominus Joan. Jo. I. At is, qui abfque legitima milfione, Sc authori- | täte fibi alPbmit officium Pafloris in Ec-clefia, non intrat per oílium, fed afcendit aliunde, üt Patres paffim exponunt, Sc per fe conftat. Quid enim aliud ell in-trare per oflium , quam inrrare legitima v i á , legitima authoritate ? oflium enim ell via ordinaria ad hoc inflituta, ut per
•am intretur in ovile ; Unde deiignat il-lam authoritatem, per quam Miniílri de-bent
« ( " d i * , cent admíttí in ovile C h n f l i , ad over*
Chrifti regendas, & pafcendas. Rur fur-Dominus ait apudjoann. 7. )S. ßuiafe-ttoetipfo loquitur,glóriámproprium quxritl qui itutem quarit plan am ejus, qui mißt e-um, hit zerax efl, if injußitia in illo tio eft.
Quíhus verbis fignif cat, non eile creden-dum iis, qui legitime míffi non l e n t , fed í¡ feipfis veniunt; quia glóriám propriam miseruflt, ac proinde noil ad-veritatem, fed ad honorem, & comodum proprium loquuntur, & doftrinam omnem eó diri-gunt_&.
III. Apoftolus ad Hehr. 7 . 4 . adeó ne-Ceflariam hanc mitfioncm judicat, ut eti-am in Chriflo Domino earn r e q u i r a t _ s ; Slec quifquamfonitfihi honorem, fed qui Decatur a Deo tan quam Aaron. Sic & Qbri-ll us non femetipfum clarificazit, ut Ponti-fexfieret; fed qui loquutus efl ad eum:
Fi-lius mens es tu, ego hodie genui te. Unde Dominus toties inculcavit Judaeis fuam
®iffionem, nimirum, qv;ód a fe non vene-lit, quod ä Patre fit miflus •, idémque
muí-«is moclis confirmavit. Ex his claré dedu-citur Lutherum, Calvinum, Servetnm, &
fimiles novos Doflores audiendos noil eilt, & eorum doftiinam vitandam, quia conftat eos aliquá legitima authoritatej miíTos non efíe ; fed ä feipfís venifi'e—® :
F
Con-44(122)»
Conftat, eos iibi Magiftratum, & officium Pafterum, & jus rcformandi in Ecclefia u«
furpaiTe : Conftat, non intrafle per ofti-um, & via legitima, fed aliunde afcendii-fe in ovile.
Thesd. Dicent ad hoc: Lutherum, Si fimiles.non fuiife quidem miiibs modo ordinariö, ä Pontifice, vel a Paftoribus a-Iiis Ecclefiarum ; fed miiTos efTe immedi-ate ä Chrifto, modd extraordiaarid, uti olim Probet* mittebantur a d e o ad re-formandum populum; ficut mifTus Paulus poft afcenfionem Domini, qui non ab ho-minibus mifTus eft, nec ab iis Evangelium accepit, fed ab ipfo Ghriflo,
Cath. Dicent fine dubio, fed non fatis eft id dicere, St fortiter affirmare; fed 0»
portet probare, & oftendere, ac convin-cere eile verum, ne legitima caufa popu-lo, & Paftoribus ordinariis relinquatur e-os rejiciendi, tanquam impoftores: ficut Prophet*, & Apofloli, non tantüm fe 9 miflos efTe dixerunt, fed etiam miifionem fuam extraordinariam , aliunde, fignisr*
nimirum Divinis, & miraculis demoftra-r u n t _ s .
II. OmnesPfeiuWProphet*, & h«re-iiarcb* omnibus f*^ulis idem dicebanti, fe nimirum miffos ä Deo effe, fe fuam au-thoritatem a Deo accepifTe. Vel ergo o-mnes
« m d * » ) * '
Ihnes äeceptandi funt, vel tiullus ? cur c«
hini potiüs credam milium Lutherum a__s Deoj quam Calvihumt Servetum, Arium?
&C, cum LutheruS majora mülionis fuse argumenta non proferat, quam GalvinuS»
Servetus, vel Arius.
III. SiLutherus miflus eft a O e o ; ergo Calvinus miifus non eft, & e e o n t r a ^ j ; quia hi duo contraria prophetant, & u-terque alterius prophetiam, feu doftri»
nam err oris, & hserefeos damnit, uterqj alterius Religionen deftruit: quart',ft di-cas utrumque milTum a Deo , infero; er-go Spiritus Dei libi ipft adverfatur, fe i«
pfum pernegat, cSc evereit, deftruens per hunq quod per alterum sdificavit. In-ter l'rophetas autem a Deo miffbs.femper fuit futnina cloärin* confenfio.
I V . Si LutheruSjVel Calvinus rniffius eft ad reformandam Ecclefiam, q u * f o : quo tempore, quo locö DßUS illis ho : mini»
fterium impofuici quibus verbis, five in»
terihs, five exteriüs ad eos nfus eil 1 qua.
modo capita Reformationis eis declara-quem ordinem, & modum prsefcri-pfit
? quomodo, quäve forma iis appa-ruit, exterifisne modo vifibili, ficut Pau-lo ; an interims per vifionem imagiruri-am in extafi aliqua, ficut Prophetis» &imagiruri-amp;
Joanni Evangelifl* in Aporalypli ? H * t
E % enim
4 4 ( 1 2 4 ) »
enim omnia Deus, cum iis, quos mittcbat, obfervare folitus eft,& ipfiProphet* ftatim initio fuse pr*dicationis, h * c omnia ex-plicabant, ut populus intelligent, a quo jniffi elfent, quidve illis datum effet
man-dati, ut conflat ex Ifai. i. 6. cap. & aliis.
Jer. 1 . 2 . 5 . Ezech. 1 . & fequ. Dan. 2. 9.
Denique onries Prophet* ifla pr*mitte-re confveverunt, ut in eorum Prophetiis videre eft. Similiter notum eft, quo tem-pore, quibus verbis Chriftus Dominus A»
poftolos miferit, quidve illis injunxerit.
A t vero Lutherus, Calvinus, Servetus,&
alii novi Prophet*,tam parum confideta-t i f u e r e , uconfideta-t non adverconfideta-terinconfideta-t, fimile quid jingendum , ft a Deo immediate milfi vo-iebant videri. Unde nulla apud eos hu-jus rei fit mentio, quod eft certiffimum li-gnum, mentiri eos in eo, quod fe dicant a Deo miftbs. Cui enim dubium eftepo-teft, ft minimam hujus D i v i n * miftionisr*
fpeciem fenfiflent, id eos non fuifte in fu-is feriptfu-is omifiuros, fed flatiin mundo patefa&uros, exprefso loco, tempore_s, ir.odd, pr*cepto Domini, & caeteris hue pertinentibus circumflantiis.
V . Quod fi mifli a Deo fuerunt, nou iblurr fuerunt miffi ut Reformatores mo-rum, ficut Prophet* mittebantur ; fed ut Reformatores totius do£frin*,&
Religio-nis;
nis; itaque máxime neceíTaria erat exa&a totius miífionis defcriptio, & expretfio ca-pitum, quaeDeus reforman volebat, eáq;
Verbis i p f i u s D e i , ejúsque nomine e r a t j Ecclefi* proponenda; ficut Prophet* fa-cere c o n f v e v e r u n t , cüm nomine D E I mandata Divina populo p r o p o n e b a n o . A t non ita procedebant hi novi Prophe«
tx i fed cafu, & prout res ferebat, ex uno dogmate in aliud funt devoluti, ficut in contentionibus, dum animi magis, magísque exacerhantur, fieri folet: & ftcut e x -perientia difcebant fe rebus fuis p o í l ^ máxime commodare, & fummi Pontificis authoritati, qua condemnabantur, incom-modare: quod enim Pontificis rebus pu»
tabatur máxime obfuturum, id ftatueba-tur dogma fidei, & nucleus Verbi Dei,
V I . In politia humana ad authorita-tem regendi (uti fuperiüs difcurrebamus) non fads eft dicere, fe elle a Principgj, qui procul abeft, nec facilé conveniri po-teft, milium ad hoc, vel illudj, fed paten-tes idóneas exhibere quis debet figilló Principis munitas; q u * deinde
diligen-t e r cxaminantur, ne aliqua fraus f u b í i t j ; fi aüquod indicium impoftur* depre-henfum f'uerit, non admittitur, doñee ple-num fidemfaciat. Idem videmus in Le-gatis Principum, Nunciis Apoftolicis, qui
F 3 omnes