IN L . CALPURNIUM PISONEM ORATIO.
A R G U M E N T U M Q. A S C O N U P E D I A N I . Haec oratio dicta est Cn. Pompeio Magno II. M. Crasso n . coss. [a. u.
c. 699.] ante pauoos dies, quam Cn. Pompeius ludos faceret, quibus thea-trum a se factum dedicavit. Hoc inteltigi ex-ipsius Ciceronis verbis potest, quae iu hac oratione posuit. Dixit enim sic [c. 27. §. 65] : Instant post ho-minum memoriam apparatissimi magnificentissimigue ludi. Fenestella qui-dem posuit hanc inter ees orationes, quas dixit Cicero L. Domitio Appio Claudio coss. ultimum. Sed ut ego ab eo dissentiam, facit primum, quod Piso reversus est ex provincia Pompeio et Crasso coss. , Gabinius Domitio et Appio , hanc autem orationem dictam ante Gabinii reditum ex ipsa ma-nifestum est : deinde qnod magis naturale est ut ipso recenti reditu in-vectus sit in CiceroUem responderitque insectationi eins, qua revoeatus erat ex provincia, quam post anni intervallum. Apparet autem Ciceronem respondisse Pisoni. In summa, quum dicat in ipsa oratione Cicero instare [posi hominum memoriam] magnificentissimos apparatissimosque ludos non video, quo modo boo magis Domitio et Appio coss. dictum sit,
qui-41 F R A G M . I — V I I . 139 bus consulibus nulli notabiliores ludi fuerunt, quam Poxnpeio et Crasso, quo anno Pompeius exquisitissimis magnificentissimisque omnis generis ludis theatrum dedicavit. — Argumentum huius orationis breve admodum est. Nam quum revocati essent ex provinciis Piso et Gabinius sententia Ciceronis, quam dixerat de provinciis consularibus Lentulo et Philippo coss., reversus in civitatem Piso de insectatione Ciceronis in senatu con-questus est et in eum invectus, fiducia maxime Caesaris generi, qui turn Gallias obtinebat. Pisoni Cicero respondit hac oratione.
FRAGMENTA MAXIMAM PARTEM A Q. ASCONIO PEDI ANO SERVATA.
I.Proh di immorlales, quis hie illuxit dies ? QUINCTILIANUÉT inst. or. lib. I X . c. 4. §. 76. D10MEDES lib. II. p. 464. P.
CIRCA VERS. A PRIMO . . . .
II. Quod minimum specimen in te ingenii ? Ingenii aulem ? -·
immo ingenui hominis ac liberi. Qui color? ore ipso patriam aspernaris, oratione genus, moribus nomen. Q. ASC0N1US P E D I A N U S . · ·
CIRCA VERS. LXXX.
I I I . Hoc non ad conlemnendam Placentiam pertinet, unde se is ortum gloriari solet: neque enim hoc mea natura fert nec municipii, praesertim de me optime meriti, dignitas p a l i t u r . IDEM.
- PAULO POST.
I V . Hie quum ad om Placentiae forte c o m sedit et paucifs post annis] in earn civitatem — nam turn erat [civitas] — ascendit. Priusenim Gallus, dein Gallica[nws ·?]
extremo S[mf]placentinus haberi [coepfus] est. IDEM.
V . Maiorem sibilnsuberilleavusadoptavit. ARUS1ANUS M E S S I U S p. 250. Lindem.
CIRCA VERS. A PRIMO . . . .
V I . Lautiorem pater tuus socerum, quam C. Piso in ilio luctu . . . non ei filiam meam collocavi, quem ego potestas turn omnium fuisset, u n u m potissimum delegissem. Q. ÀSCONIUS PEDIANUS.
" SUPRA.
V I I . Insuber quidam fuit, idem mercator et praeco: is quum Romam cum filia venisset, adolescentem nobilem
Cae-soninum, hominis furacissimi filium, ausus est appellare:
et [homini levi et subito] filiam collocavit. IDEM et ARU-SIANUS MESSIUS p. 221. Lindem.
VILI. Quae te beluam ex utero, non hominem fudit.
SERVIUS AD VIRG. AEN. lib. VIII. v. 139.
IX. Quum tibi tota cognatio sarraco advehatur. QUINCTI-LIANUS inst. orat. lib. V i l i . c. 3. §. 21. "
X. Proximus Pompeium sedebam. DIOMEDES lib. 1.
•p. 405. P.
I. 1 Iamne vides, belua, iamne sentis quae sit hominum querela frontis tuae? Nemo queritur Syrum nescio quem de grege noviciorum factum esse eonsulem. Non enim nos color iste servilis, non pilosae genae, non dentes putridi deceperunt: oculi, supercilia, frons, vultus denique totus, qui sermo quidam tacitus mentis est, hie in fraudem homines impulit: hie'eos, quibus eratignotus, decepit, fefellit, in-duxit. Pauci ista tua lutulenta vitia noramus: pauci lardita-tem ingenii, stuporem debilitalardita-temque linguae. Numquam erat audita vox in foro: numquam periculum factum consilii:
nullum non modo illustre, sed ne notum quidem factum aut mililiae aut domi. Obrepsisli ad honores errore hominum, commendatione fumosarum imaginum, quarum simile habes nihil praeter colorem. 2. Is mihi etiani gloriabitur se omnes magistratus sine repulsa adseeutum? Mihi ista licet de me Vfera cum gloria praedicare. Omnes enim honores populus Romanus mihi .ipsi homini detulit. Nam tu quum quaestor es factus, etiam qui te numquam vider^nt, tamen illum ho-norem nomini mandabant tuo. Aedilis es factus : Piso est a populo Romano factus, non iste Piso. Praelura item maiori-bus delata est tuis. Noti erant illi mortui: te vivunTnondum noverai quisquam. Me quum quaestorem in primis, aedilem priorem, praetorem primum cunctis suffragiis populus Roma-nus faeiebat, homini ille honorem, non generi, moribus, non maioribus meis, virtuti perspectae, non auditae nobilitati deferebat. 3. Nam quid ego de consulatu loquar, parto vis, anne gesto? Miserum me! cum hac me nunc peste atque labe confero! Sed nihil comparand! causa loquar, ac tarnen
43 FRAGM. V i l i — X . CAP. 1—3. §. I — 6 . . 141 ea, quae sunt longissime disiuncla, comprehendam. Tu con-sul es renunciatus — nihil dieam gravius quam quod omnes fatentur — impedilis rei publicae temporibus, dissidentibus consulibus Caesare et Bibulo, quum hoc non recusares iis, a quibus dicebare consul, quin te luce dignum non putarent, nisi nequior quam Gabinius exstilisses. Me cuneta Italia, me omnes ordines, me universa civitas non prius tabella quam voce priorem consulem, declaravit. II. Sed omitto, ~ ut sit factus uterque nostrum. Sit sane Fors domina campi.
Magnificentius est dicere quem ad modum gesserimus con-sulatum quani quem ad modum ceperimus.
4. Ego. Kalendis Ianuariis senatum et bonos omnes legis agrariae maximarumque largitionum metu liberavi. Ego agrum Campanum , si dividi non oportuit, conservavi: si oportuit, melioribus auetoribus reservavi. Ego in C. Rabirio perduellionis -reo XL annis ante me consulem interpositam senatus auctoritatem sustinui contra invidiam atque defendi.
Ego adolescentes bonos et fortes, sed usos ea condicione forlunae, ut, si essenl magistralus adepti, rei publicae slatum convulsuri viderentur, meis inimicitiis, nulla senatus mala gratia, comitiorumratione privavi. 5. Ego AntoniumcoIIegam, cupidum provinciáé multaque in re publica molientem, pa-lientia atque obsequio meo mitigavi. Ego provinciám Gal--liam senatus auetoritate exercitu et pecunia instructam et
ornatam, quam cum Antonio communicavi, quoditaexistima-bam tempora rei publicae ferre, in contione deposui recla-mante populo Romano. Ego L. Catilinam, caedem senatus, interilum urbis non obscure, sed palam molientem, egredi ex urbe iussi: ut, a quo legibus non poteramus, moenibus tuli esse possemus. Ego tela extremo mense consulalus mei intenta iugulis civitatis de coniuratorum nefariis manibus extorsi. Ego- faces iam accensas ad huius urbis incendium comprehendi, proluli, exstinxi. 111. 6. Me Q. Catulus, prin-ceps huius ordinis et auctor publici constai, frequentissimo senatu parentem patriae nominavit. Mihi hie vir clarissimus, qui propter te sedet, L. Gellius, his audientibus eivicam coronam deberi a re publica dixit. Mihi togato senatus, non ut multis bene gestae, sed ut nemini conservatae rei publicae
singulari genere suppiicationis deorum immortalium tempia patefecit. Ego quum in condone abiens magistrato dicere a tribuno plebis prohiberer quae conslitueram, quumque is mihi tantum modo ut iurarem permiiteret, sine ulla dubita-tene iuravi rem publicam atque hanc urbem mea unius opera esse salvam. 7. Mihi populus Romanus universus ilia in contione non unius diei gratulationem, sed aeternitatem im-mortalitatemque donavit, qùum meum ius iurandum tale at-que tantum iuratus ipse una voce et consensu approbavit.
Quo quidem tempore is meus domum fuit e foro reditus, ut nemo, nisi qui mecum esset, civium esse in numero videretur.
Atque ita est a me consulates peraclus, ut nihil sine Consilio senates, nihil non approbante populo Romano egerim, ut semper in rostris curiam, in seiiatu populum defenderim, ut mullitudinem cum principibus, equeslrem ordinem cum senate coniunxerim. Exposui breviler consulatum meum.
IV. 8. Aude nunc, o furia, de tuo dicere! cuius fuit ini-tium ludi compitalicii, turn primum facti post L. Iulium et Q.
Marcium consules, contra auetoritatem huius ordinis : quos Q. Metellus — facio iniuriam fortissimo viro mortuo, qui ilium, cuius paucos pares haec civitas tulit, cum hac im-portuna belua conferam — sed ille designatus consul, quum quidam tribunus plebis suo auxilio magistros ludos contra senates consultum facere iussisset, privates fieri vetuit, at-que id, quod nondum potestale poterai, obtinuit auctoritate.
Tu, quùm in Kalendas Ianuarias compitaliorum dies inci-disset, Sex. Clodium, qui numquam antea praetextatus fuis-set, ludos facere et praetextalum volitare passus es, hominem impurum ac non modo facie, sed etiam oculo tuo dignis-simum. 9. Ergo his fundamenlis posilis consulates tui, triduo post inspectante et tacente te a fatali portento prodigioque rei publicae lex Aelia et Fufia eversa est, propugnacula niurique tranquillitatis atque ocii: collegia, non ea solum, quae .senates sustulerat, restituta, sed innumerabilia quae-dam nova ex omni faece urbis ac servitio. concitata. Ab eodem homine in stupris inauditis nefariisque versato vetus illa magistra pudoris et modestiae, censura, sublata est:
quum tu interim, bustum rei publicae, qui te consulem turn
29 CAP. 12 — 15. §. 30 — 35. 143 Romae dicis fuisse, verbo numquam significaris sententiam tuam tantis in naufragiis civitatis.
V. 10. Nondum quae feceris, sed quae fieri passus sis dico. Neque vero multum interest, praesertim in consule, utrum ipse perniciosis legibus, improbis contionibus rem publicum vexet an alios vexare patiatur. An potest ulla esse excusatio, non dicam male sentienli, sed sedenti, cunctanti, dormienti in maximo rei publicae motu consuli? Centum prope annos legem Aeliam el Fufiam tenueramus, quadrin-gentos judicium notionemque censoriam, quas leges ausus est non nemo improbus, potuit quidem nemo convellere·, quam potestatem minuere quo minus de moribus nostris quinto quoque anno iudicaretur nemo tarn effuse petulans conatus est. 11. Haec sunt, o carnifex, in gremio sepulla consulates tui. Persequere connexos his funeribus dies. Pro Aurelio tribunali, ne connivente quidem te, quod ipsum esset scelus, sed etiam hilarioribus oculis quam solitus eras intuente, dilectus servorum habebatur ah eo, qui nihil sibi umquam nec facere nec pati turpe esse duxit. Arma in tem-pio Castoris, o proditor-templorum omnium, vidente te con-stituebantur ab eo latrone, cui templum illud fuit le consule arx civium perditorum, receptaculum veterum Catilinae mi-litum, castellum forensis latrocinii, bustum legum omnium ac religionum. Erat non solum domus mea, sed Palatium totem, senate, equitibus Romanis, civitate omni, Italia cuncta refertum, quum tu non modo ad eum Ciceronem — mitto enim domestica, quae negari possunt: haec commemoro, quae sunt palam — non modo, inquam, ad eum, cui primam comitiis tuis dederas labulam praerogativae, quem in senate sententiam rogabas tertium, numquam aspirasti, sed omni-bus consiiiis, quae ad me opprimendum parabantur, non interfuisti solum, verum etiam crudelissime praefuisti.
VI. 12. Mihi vero ipsi coram genero meo, propinquo tuo, quae dicere ausüs es? Egere, fori§ esse Gabinium: sine provincia stare non posse: spem habere a tribuno plebis, si tea Consilia cum ilio- coniunxeris: a senate quidem de-sperasse : huius le cupiditati obsequi, sicuti ego fecissem in collega meo: nihil esse quod praesidium consulum
implo-A
144 IN L. P1S0NEM ORATIO. 46 rarem : sibi quemque consulere oportere. Alque haec dicere vix audeo : vcreor ne qui sit qui islius insignem nequitiam frontis involutam inlegumentis nondum cernat: dicam ta-rnen. — Ipse certe agnoscet et cum aliquo dolore flagitiorum suorum recordabitur. 13. Meministine, coenum, quum ad te quinta fere hora cum C. Pisone venissero, nescio quo e gur-gustio te prodire, involuto capite, soleatum? et, quum isto ore foelido taeterrimam nobis popinam inhalasses, excusa-tione te uti valeludinis, quod díceres vinolentas te quibusdam medicaminibus solere curari? quam nos causam quum ac-cepissemus — quid ením facere poteramus? — , paullisper stetimus in ilio ganearum tuarum nidore atque fumo: unde tu nos quum improbissime respondendo tum turpissime ruciando eiecisti. 14. Idem ilio fere biduo productus in con-tionem ab eo, cui sic aequatum praebebas consulatum luum, quum esses interrogatus quid sentares de consulatu meo, gravis auctor, Calatinus credo aliquis aut Africanus aut Ma-ximus etnonCaesoninusSemiplacentinusCalventius, respon-des, altero ad frontem sublato, altero ad mentum depresso supercilio, crudelitalem tibi non piacere. VII. Hic te ille homo, dignissimus tuis laudibus, collaudavit. Crudelitatis tu, furcifer, senatum cónsul in conlione condemnas? non enim me, qui senatui parui: nam relatio illa salularis et di-ligens fuerat consulis, animadversio quidem et. iudicium senatus. Quae quum repréhendis, ostendis qualis tu, si ita forte accidisset, fueris ilio tempore cónsul fulurus. Stipendio, mehercule, et frumento Catilinam esse putasses iuvandum.
15. Quid enim interfuit inter Catilinam et eum, cui tu senatus auctorilatem, salutem civitatis, totani rem publicam pro vinciae praemio vendidisti? Quae enim L. Catilinam conantem cón-sul prohibui, ea P. Clodium facientem cóncón-sules adiuverunt.
Voluit ille senatum interficere, vos sustulistis: leges incen-dere, vos abrogastis: inlerire patriam, vos adiuvistis. Quid est vobis consulibus geslum sine armis? Incendere illacon-iuratorum manus voluit urbem: vos eius domum, quem propter urbs incensa non est. Ac ne illi quidem, si habuis-sent vestri similem eonsulem, de urbis incendio cogitashabuis-sent.
Non enim se lectis privare voluerunt, sed bis stantibus
nul-k
29 CAP. 12 — 15. §. 30 — 35. 145 lum domicilimi] sceleri suo fore putaverunt. Caedem ill·, civium, vos servitutem expetistis. Hie vos etiam crudeliores.
Huic enim populo ita fuerat ante vos consules libertas in-sita, ut emori potius quam servire praestaret. 16. Illud vero geminum consiliis Catilinae et Lentuli, quod me domo mea expulistis, Cn. Pompeium domum suam compulistis. Neque enim me stante et manente in urbis vigilia neque resistente Cn. Pompeio, omnium gentium vietare, umquam se il lì rem publicam delere posse duxerunt. A me quidem etiam poenas expetistis, quibus coniuratorum manes mortuorum expiaretis : omne odium, inclusum nefariis sensibus impiorum, in me profudislis. Quorum ego furori nisi cessissem, in Catilinae busto vobis ducibus maetalus essem. Quod autem maius indicium exspectatis nihil inter vos et Catilinam interfuisse, quam quod eamdem illam manum ex intermorluis Catilinae reliquiis concitastis? quod omnes undique perditos colle-gistis? quod in me carcerem eifudistis? quod coniuratos armastis? quod eorum ferro ac furori meum corpus atque omnium honorum vitam obiicere voluistis? V i l i . 17. Sed iam redeo ad praeclaram illam eonlionem tuam. Tu es ille, cui crudelitas displicet? qui, quum senatus luctum ac dolo-rem suum vestis mutatione declarandum censuisset, quum videres maerere rem publicam amplissimi ordinis luctu, o noster misericors, quid facis? Quod nulla in barbaria quis-quam tyrannus. Omitto enim illud, consulem edicere ut se-natus consulto ne obtemperetur : quo foedius nec fieri nec cogitari quidquam potest. Ad misericordiam redeo eius, cui nimis videtur senatus in conservanda patria fuisse crudelis.
18. Edicere est ausus cum ilio suo pari, quem tamen omni-bus vitiis superare cupiebat, ut senatus contra quam ipse censuisset ad vestitum rediret. Quis hoc fecit ulla in Scythia tyrannus, ut eos, quos luctu adficeret, lugere non sineret?
Maerorem relinquis : maeroris aufers insignia. Eripis lacri-mas, non consolando, sed minando. Quod si vestem non publico Consilio, patres conscripti, sed privato officio aut misericordia mutavissent, tamen id his non licere per inter-dicta potestatis luae crudelitatis erat non ferendae: quum vero^ id senatus frequens censuisset et ordines reliqui iam
eie. fi. 3. 10
8 ante fecissent, tu, ex tenebricosa popina consul extraclus, cum ilia saltalrice lonsa, senalum populi Romani occasum atque interitum rei publicae lugere vetuisti. IX. At quaerebat etiam paullo ante de me quid suo mihi opus fuisset auxilio : cur non meis inimicis meis copiis restitissem. Quasi vero;., non modo ego, qui multis saepe auxilio fuissem, sed quis-quam tam inops fuerit umquis-quam qui isto non modo pro-pugnatore tutiorem se, sed advocalo aut astipulatore para-tiorem fore putaret. 19. Ego istius pecudis ac putidae carnis Consilio scilicet aut praesidio volebam niti? ab hoc eiecto cadavere quidquam mihi aut opis aut ornamenti expetebam?
Consulem ego tum requirebam, consulem, fnquam, non illum quidem, quem in hoc maiali invenire non possem, qui lan-tani rei publicae causam gravitate et Consilio suo tueretur, sèd qui tamquam truncus atque slip.es, si stetisset modo, posset sustinere tamen titulum consulates. Quum enim esset omnis causa illa mea consularis et senatoria, auxilio mihi opus fuerat et consulis et senates: quorum alteram etiam ad perniciem meam erat a vobis consulibus conversum, alteram rei publicae penitus ereptum. Ac tamen, si consilium exquiris meum, neque ego cessissem et me ipsa suo com-plexu patria tenuisset, si mihi cum ilio bustuario gladiatore et tecum et cum collega tuo decertandum fuisset. 20. Alia enim causa praestantissimi viri, Q. Metelli, fait: quem ego civem meo iudicio cum deorum immortalium laude contengo : qui C. il li Mario, fortissimo viro et consuli et sextum con-suli et eius invictis legionibus, ne armis confligeret, ceden-dum esse duxit. Quod mihi igitur certamen esset huius modi? cum C. Mario scilicet aut cum aliquo pari an cum altero, barbaro Epicuro, cum altero, Catilinae lanternario consule? Neque hercule ego supercilium tuum neque colle-gae tui cymbala [ac crotala] fugi: neque tam fui timidus, ut, qui in maximis turbinibus ac fluctibus rei publicae navem gubernassem salvamque in portu collocassem, frontistuae nubeculam aut collegae lui contaminatum spirilum perli-mescerem. 21. Alios ego vidi v.entos : alias prospexi animo procellas: aliis impendentibus tempestatibus non cessi, sed his unum me pro omnium salute oliteli. Itaque discessu tum
21 CAP. 2 — 5. S. 5 —12. 147 neo omnes ill! nefarii gladii de manibus crudelissimis exci-lerunt, quum quidem tu, o vecors et amens, quum omnes ioni abditi inclusiqué maererent, tempia gemerent, tecta psa urbis lugerent, complexus es funestum illud animal ex lefariis stupris, ex civili cruore, ex omni scelerum impor-unitate conceptum atque eodem in tempio, eodem et loci
estigio et temporis, arbilria non mei solum, sed patriae fu-leris abstulisti.
X. 22. Quid ego illorum dierum epulas, quid laetiliam et ratulationem tuam, quid cum tuis sordidissimis gregibus in-emperantissimas perpotationes praedicem ? Quis-te illis die-ius sobrium, quis agentem aliquid quod esset libero dignum, iuis denique in publico vidit? quum collegae tui domus cantu t cymbalis personaret quumque ipse nudus in convivio sal-irei: in quo ne turn quidem, quum suum ilium sanatorium
ersaret orbem, fortunae rotam pertimescebat. Hie aulem on tarn concinnus heluo nec lam musicus iacebat in suorum iraecorum foetore atque vino. Quod quidem islius in illis erpublicae luctibus quasi aliquod Lapitharum aul Cenlau-orum convivium ferebatur: in quo nemo potest dicere ulrum ite plus biberit an vomuerit an effuderit. ' 23. Tune eliam lentionem fades consulates [tui] aut te fuisse Romae con su-nn dicere audebis? Quid? tu in lictoribus, in toga praeiexta
sse consulatum putas? quae ornamenta eliam in Sex. Clodio e consule esse voluisli. Huius tu Clodianae canis insignibus onsulatum declarari putas? Animo consulem esse oportet, onsilio, fide, gravitate, vigilanlia, cura, toto denique munere onsulatus omni officio luendo, maxyneque, id quod vis no-ninis ipsa praescribit, rei publicae consulendo. An ego con-ulem esse putem qui senatum esse in re publica non puta-it, et sine eo Consilio consulem numerem, sine quo Romae ie reges quidem esse potuerunt? Ètenim ilia iam omitto:
¡uum servorum dilectus habereturin foro, arma in templiim lasloris luce et palam comportarentur, id autem templum,
ublato aditu, revulsis gradibus, a coniuratorum reliquiis at-iue a Catilinae praevaricatore quondam, turn ultore, armis eneretur, quum equites Romani relegarentur, viri boni lapi-libus e foro pellerenlur, senatui non solum iuvare rem
pu-10*
148 5 blicam, sed ne lugere quidem liceret, quum civis is, quem hie ordo adsentiente Italia cunctisque gentibusconservatorenj patriae iudicarat, nullo iudicio, nulla lege, nullo more, servi tio atque armis pelleretur, non dfcam auxilio veslro, quod vere licet dicere, sed certe silentio, turn Romae fuisse con sules quisquam existimabit? 24. Qui latrones igitur, si qui dem vostaonsules ? qui praedones, qui hostes, qui prodito res, qui tyranni nominabuntur? XI. Magnum nomen est, ma gna species, magna dignitas, magna maiestas consulis: nor capiunt angustiae pectoris lui, non recipit levitas ista, nor egestas animi: non infirmitas ingenii sustinet, non insolentir rerum secundarum tantam personam, tam gravem, tam seve ram. Seplasia mehercule, ut dici audiebam, te ut primurr aspexit, Campanum consulem repudiavit. Audierat Decio;
Magios et de laurea ilio Iubellio aliquid aeceperat: in qui bus si moderatio ilia, quae in nostris solet esse consulibus non fuit, at fuit pompa, fuit species, fuit incessus saltern Se plasia dignus et Capua. 25. Gabinium denique si vidissen duumvirum vestri illi unguentarli, citius agnovissent. Eran il li compti capilli et madentes cincinnorum fimbriae et fluen tes cerussataeque buccae, dignae Capua, sed Illa vetere Nam haec quidem, quae nunc est, splendidissimorum homi num, fortissimorum virorum, optimorum civium mihique amicissimorum multitudine redundat: quorum Capuae tf praetextatum nemo aspexit qui non gemeret desiderio mei cuius Consilio quum universam rem publicam turn illam ipsair urbem meminerant esse servalam. Me inaurata statua dona rant: me patronum unum asciverant: a me se habere vitam fortunas, liberos arbitrabantur : me et praesentem contra la-trocinium tuum suis decretis legatisque defenderant et ab sentem principe Cn. Pompeio referente et de corpore rcipu-blicae tuorum scelerum tela revellente revocarunt. 26. An turn eras consul, quum in Palatio mea domus ardebat, non casu aliquo, sed ignibus iniectis instigante te? Ecquod in hac urbe maius umquam incendium fuit cui non consul subve-nerit? At tu ilio ipso tempore apud socrum tuam p.rope a meis aedibus, cuius domum ad meam domum exhauriendam palefeceras, sedebas, non exstinctor, sed auctor incendii, el