• Nem Talált Eredményt

EGVHÁZI TUDÓSÍTÁSOK

In document Religio, 1860. 1. félév (Pldal 94-101)

P E S T , febr. 6-án. Imént tétetett közzé a főmagass. car-dinalis és herczeg-primás nagyböjti főpásztori körlevele; melly az emberi életet majd öröm-, majd szomorúsággal, remény-, és félelemmel eltöltő napok változékonyságától alkalmat véve, méltóságos komolysággal hiv föl a gyorsan változó esemé-nyeknek mindenkor keresztényies lélekegyformasággali fo-gadására: egyszersmind pedig hő szavakban fejezi ki a szent-séges romai pápa iránti részvét kegyeletes érzelmét. De kö-zöljük az egészet :

„ J o a n n e s S. R. E. Tit. S. Crucis in Hierusalem Pres-byter Cardinalis S c i t o v s z k y , Dei et Apóst. Sedis gratia Metr. Eccl. Strigon. A. Episcopus etc. etc.

Venerabiles F r a t r e s et Filii Dilectissimi !

Deus in mundi huius gubernatione admirabilis, eum-dem in perpetua quadam conservât vicissitudine ; ita fit, ut dies unus alteri per omnia nunquam sit similis. Idem quoque in homine videre licet : modo namque spe sustollitur, modo timoré deiicitur ; modo per consolationem in dexteram, modo per adflictionem in sinistram vergit. Demus ergo operam, lior-tatur piissimus Grenevensium Antistes S. Franciscus Salesius, ut continuam et inviolabilem quamdam in tanta accidentium et casuum inaequalitate aequabilitatem cordis habeamus;

esto omnia diversimode circa nos vertantur et volvantur, nos nihilominus constanter immobiles maneamus in D e o , semper intuendo et ad Eum tendendo. Regula haec semper aurea et unica salutis anchora f u i t ; nostris tamen diebus eo velocius adprehendenda e s t , quo frequentius subitae rerum mutati-ones et repentinae recti ordinis convulsimutati-ones oculis nostris obiiciuntur. Vis vaporum, mira celeritate onera propellens, ad mundum quoque spirituálém transmigrasse videtur ; nec infrequens est, ut dum malis medelam, bonis firmitatem quae-rimus, opera tenebrarum ceu consummata nobis sistantur.

Filii huius saeculi non tantum prudentiores, sed etiam velo-ciores filiis lucis in generatione sua sunt. En ! haud pridem evenit, quod in medio tumultuum bellicorum, humano san-gvine torrentis instar adhuc manante, laetissimus de pace clamor auribus nostris insonuerit; vicissim quando de pace laetabamur, et vastatoris Angeli ensem ad longius tempus positum credidimus, nova surrexit tempestas , quae nisi Ver-bo, per quod facta sunt omnia, sedari posse videtur. Dies diei eructat v e r b u m , quod sacrata foedera r u m p a n t u r , iuris et iustitiae ima fundamenta subruantur, sublimiores potestates despiciantur, sanctissimae fidei veritates et augustissima Re-ligionis mysteria proscindantur, morum honestas et salutaris continentia variis et exquisitis artibus risui exponantur ; ver-bo , quaecunque societati humanae salutaria, singulis autem necessaria et chara s u n t , quotidie novo discrimiui obiician-tur. Quod autem quemlibet cordatorum virorum sollicitudine r e p l e t , illud e s t , quod mendaces chartae et pagellae verita-tem studiose occultent, saepissime in contrarium detorque-a n t , sicque incdetorque-autis fucum fdetorque-acidetorque-ant, sed et cdetorque-autos in devidetorque-a de-ducant. F r a t r e s et Filii Charissimi ! dolor , quo cor nostrum vehementer afficitur, cogit nos ad specifica quoque descen-dere ; quia neminem Vestrum esse arbitror, qui pari animi moerore non p r e m e r e t u r , d u m e t e n o r e pagellarum publica-rum videt aclieronta moveri, ut Beatissimo Patri, ipsique Sedi Apostolicae eripiantur ditiones, Patrimonium S. P e t r i dictae,

— H 9 1 M—

quae a duodecim incirca saeculis in possessorio Summi Eccle-siae Pontificis existunt, et communi populorum suffragio, gentiumque consensu pro eiusdem proprietate ea ex gravis-sima causa r e p u t a n t u r , ut Pontifex qua non unius nationis, sed omnium populorum Doctor, P a t e r ac R e c t o r , suis liber-rime praesit, nec proinde ullius terreni Principis imperio sub-esse cogatur. U t adeo gravissimam toti Ecclesiae Catholicae, eiusque ducentenos milliones numerantibus liliis iniuriam in-f e r r e t , qui tantorum iura in suo sanctissimo Capite violare attentaret. — Tela quidem iniquitatis istius, alias iam, imo nostris quoque diebus in Patrimonium hoc sacrum iacieban-tur, dum Pius hoc nomine septimus, omnibus exutus, in exte-ras violenter rapiebatur oexte-ras ; evenit hoc unius terreni Prin-cipis iniquissimo facto, aliis potentatibus iura Sedis Aposto-licae tuentibus ; sed nunc Deus meus ! multiplicati sunt super capillos capitis, qui oderunt iustitiam, et sacrilegam rapinam moliuntur. Solus^et unicus prope augustissimus Caesar noster est, qui catholico spiritu, quo gaudet, animatus, communi Chri-stianorum Patri suppetias f e r r e , pericula ab Eo repellere promtum paratumque semet exhibet ; quia perbene novit, quod si Papae eripere licet, quae iure possidet, nullius Prin-cipis thronus securus erit. Caeterum etiamsi idtro libenter confiteamur : nihil sub sole esse perfectum, adeoque in Stati-bus quoque Pontiiiciis naevos dum et quando reperiri ; omnis attamen illarum partium notitiam liabens recognoscat, est necesse : ibidem artes et scientias florere, instituta bono com-muni promovendo sacrata, imprimis charitativa continuo mul-tiplicari, vias publicas optime constructas, onera publica mo-derata haberi. verbo nihil eorum desiderari, quae ad vitam commode ducendam, et salutem temporalem non minus ac aeternam assequendam requiruntur. — Non possumus itaque non horroré percelli, non moerore consumi, dum rebus sic stantibus, videamus „fremere g e n t e s , convenire Principes terrae in unum adversus Dominum et adversus Christum eius" ! Quid ergo facto opus, quaeritis Charissimi ! imprimis Nobis, qui foris pugnas, intus timorés experimur? Nos Di-lectissimi ! qui plus una vice iam vidimus impium, superexal-tatum et elevatum sicut cedros Libani, qui transivimus, et ecce non e r a t , quaesivimus eum et non est inventus locus eius , Nos inquam in hac rerum vicissitudine pacem tranquil-htatemque animi nonnisi in Illo quaerere possumus , imo de-bemus, cui cura est de nobis, qui dat escam esurientibus, dat vitam, vires, inspirationem et omnia. — Post Deum , spere-mus meliora ab iis potestatibus proventura, qui vice Omni-potentis in spiritualibus et temporalibus nobis praesunt ; non enim est potestas nisi a Deo : — alleviemus sollicitudinem eorum nostra obsequiositate, et reddetur iugum illorum svave et onus leve. Attamen in protectioneDei coeli tunc tantum com-morabimur, si lidem illibatam servaverimus , et mandata fideli-ter custodierimus. Quia vero in multis offendimus omnes, non alia, quam sincerae conversionis patet nobis via ad conse-quendam misericordiam et inveniendum tempore opportuno auxilium. F r u s t r a F r a t r e s et Filii Charissimi ! calamitatum et adversitatum causas seu in temporum iniquitatem, sive in hominum improbitatem coniicimus : sub provido D e o , nemo miser, nisi sua culpa mereatur , esse potest. Recessit cor no-strum a Deo ; fodimus cisternas, cisternas dissipatas, quae non valent continere aquas ; animo contrito et in melius

mu-tató revertamur ad D e u m , et illius etiam antiquae benedicti-ones revertentur ad nos. Si ergo vitam nostram generatim continuam quasi poenitentiam oportet esse, talibus operibus nunc praecipue nos intentos esse convenit, quando et metus adversitatum et imminentis S a c r a e Q u a d r a g e s i m a e t e m p u s , poenitentiam quodammodo clamant. — Quod igitur ante omnia a Yobis exigo, imo ad quod paterne h o r t o r , est, ut praedicationi verbi Dei ferventius instate, annunciate omne consilium Dei fidelibus Vestris, signanter autem, quod per virgam et verbera intendit, ut nimirum intellectum nostrum in obsequium Christi, et rebellem voluntatem ad obedientiam Evangelii compellat. Annunciate , ut potestati sublimiori subiecti sint : alioquin inobedientia et dissolutio ordinis non aliis tantum concivibus, sed ipsis etiam rebellantibus serius ocyus gravissimas aerumnas consciscit. Annunciate , ut pacem et cliaritatem cum omnibus foveant, quae praecipuum chri-stiani nominis ornamentum, simul firmissimúm salutis publi-cae fundamentum constituit. Deinde autem divinorum my-steriorum, quae hoc tempore sacro celebrabuntur, vim et ef-ficaciam Vestra devotione, sensibili pietate , et morum san-ctimonia augere studeatis. Si ergo alias, quod pro nostra con-solatione servivit, sacrum recessum et publicam Sacramentorum susceptionem in aliqua Districtus Vestri Ecclesia p i e f r e -quentastis : id eo fidentius modo a Vobis expecto, quo peio-res sunt dies, quas deeurrimus ; orate autem ferventer et constanter, ut Dominus dives in omnes dissipet consilia im-piorum; — protegat B e a t i s s i m u m P a t r e m nostrum, ne tumentium fluctuum tempestatibus obruatur, sed fortitudine dexterae Excelsi incolumis conservetur. Ast sine intermissi-one fundite quoque preces , ut P a t e r misericordiarum effun-dat miserationes suas in Augustissimum Dominum nostrum et omnes Reges et Principes t e r r a e , quo nationibus pa-cem , sibi tranquillitatem adquirant. — Caeterum in ob-servanda quadragesimalis ieiunii disciplina nunc quoque eadem constituo, quae aliis annis, signanter festo S. Agnetis V. M. anno 1854. Nr. 450. observanda praescripsi. Utinam Pater misericordiarum et Deus totius consolationis ita contri-tum et humiliacontri-tum cor det nobis, ut misericordiae recordetur, et avertat indignationem suam a Nobis. P a x Domini nostri Jesu Christi sit cum omnibus Vobis. Amen. Dabam Strigonii, festo S. Agnetis V. M. anno I860., Episcopatus nostri anno trigesimo secundo, Archi-Episcopatus undecimo , Presbyterii vero quinquagesimo primo. Joannes Card. Archi-Episcopus.

— Hasonló szellemben van irva az erdélyi püspök, nmélt. I b a y n a 1 d Lajos ur ő excellentiája által nagyböjtre kiadott körlevél is ; mellyben a hivek fölszólittatnak, húsvéti sz. gyónásuk- és áldozásuknak a sz. atyáérti fölajánlására: ki iránti részvétöket, az e czélra kitett aláirási iveken is tanú-síthatják, és remélhetőleg, fényesen is fogják tanusitni.

— A zágrábi főmagass. bibornok-érsek ur ő eminenti-ája által kiadott, s már emiitett terjedelmes főpásztori le-vélre kívánván visszatérni, sajnáljuk, hogy a z t , daczára a félivvel ujolag megtoldott, s jövőre gyakrabban megtoldandó lapba, egészen föl nem vehetjük. Tárgyát az alább idézendő szakaszok hiven kifejezik. — Előrebocsátván a főmagass. car-dinalis, a mult évi szerencsétlen háború eredményeinek rö-vid elősorolását, ekkép panaszolja be a felforgatási szellem folytonos működését : „Acerbitatibus his ingens ex eo accedit

92

cumulus, quod infaustus ille r e v o l u t i o n s spiritus, qui inde a medio saeculo tristem in modum exercet. E u r o p a m , quive po-stremo decennio tantisper repressus v i d e b a t u r , ex infelici memorati belli e v e n t u , novas indeptus sit vires ; usque adeo, u t in maiore Italiae p a r t e in apertas flammas erumpere potu-erit. Cuiusmodi sit liic spiritus ? nobis omnibus notum est, qui ipsi audaces eius assultus, funestosque effectus h a u d du-d u m , nec p a r v a in mensura du-delibavimus. Noscimus principia eius, in tenebrosis secretarum societatum officinis procusa ; quae quidem licet chamaeleontis i n s t a r , pro adiunctorum va-rietate mutent colorem suum : in eo tamen plane concordant, quod religioni, stabili r e r u m ordini, tranquillitati publicae, atque adeo verae prosperitati populorum nedum periculosa s i t , sed omnino exitiosa. Sed et si ignotus esset genius infeli-cis huius hominum progeniei : abunde eius n a t u r a cognosci posset ex iis, quos undique producit, rerum eventibus. ,Ex fructibus eorum cognoscetis eos', dicebat iam divinus Salva-t o r nosSalva-ter. Vel an quis ausiSalva-t inficiari, ubicunque revoluSalva-tio pedem f i g i t , ac vel ad aliquem eluctatur consistentiae gra-dum : illic sanctissima religionis , praesertim catliolicae, pla-cita vel a p e r t e impugnari, vel saltern ignorari ; cultum divi-num negligi ; festorum sanctimoniam impune violari ; sacra-menta contemni ; pios Ecclesiae ritus sannis et sarcasmis im-p e t i ; innocentiae vitae et religiosis moribus insultari? An quis negare a u s i t , ubi revolutio publici regiminis habenas ar-r i p i t : sanctissimae vitae antistites in exilia agi, caar-rcear-ribus mancipari, aut secus iniuriis omnÍ3 generis lacessiri, eccle-sias, aliaque pia instituta despoliari ; religiosos ordines, curae a n i m a r u m , educationi et institution! iuventutis, sublevandae e g e s t a t i , morbis, aliisve calamitatum generibus afflictae , in-defessam operám n a v a n t e s , suis sedibus exturbari, proprie-t a proprie-t e exui ? An negari p o proprie-t e s proprie-t , omni auproprie-thoriproprie-taproprie-ti ecclesiasproprie-ticae, ipsius adeo summi Ecclesiae Capitis in rebus plane fidei ac morum editis praeceptionibus obedientiam p e r f r a c t e detre-ctari; imo ipsam venerabilem summi Pontificis personam et dignitatem in t h e a t r i s , publicis usque adeo platearum compi-tis , impiis parodiis, insultibus et iocis proscindi, contaminari ? A n negari p o t e s t , scriptis periodicis, libris, picturis, e t de-lineationibus, non t a n t u m periculosa undique spargi axi-omata, sed et castimoniae et pudicitiae, ipsi adeo civili mo-r u m homestati mo-repugnantia obiecta in vulgus s p a mo-r g i , iuven-tutis oculis obtrudi, dataque opera foveri , multiplicari ? Qui de horum veritate dubitare p o s s e t , inspiciat vel obiter pagel-las publicas, pastoralesque literas antistitum , sub revolutio-nis tyrannide gementium , et religiorevolutio-nis morumque puritatis vices amaris lachrymis deplorantium " Ezután é r i n t v e , mi-kép az illy féktelenség nem csak a vallásos hitélet-, de a közjóllétnek is kétségtelen sirját ássa m e g , az ámitó ké-csegtetéseket említi. „Clamant plenis buccis libertatem ; sed libertás liaec procul abest ab e a , qua Christus nos do-navit libertate. E s t tristissima illa libertatis species, quae bonos t r e m e r e f a c i t , malos exultare ; est libertás per-ditis hominibus t r i b u t a , ad insultandum divinis humanis-que legibus, ad probos pacatoshumanis-que cives omni afflictionum g e n e r e lacessendos, spoliandos , patriae finibus eliminandos.

Clamant aequalitatem ; sed huius legibus eousque t a n t u m se accommodant, quousque alii plus ipsis possident, vel altiori quam ipsi dignitatis graclu potiuntur. Utprimum se cum his

ad eandem libellám elevarunt, nil amplius de aequalitatis prin-cipio audire volunt. Alia t u n c stabiliunt axiomata, ex nationis d i g n i t a t e , salute publica, genio saeculi, caeteris idgenus com-munibus locis d e s u m p t a , quae nimirum optime subserviunt ambitioni ipsorum, et siti pecuniarum. Clamant denique , ac omni paene tertio verbo memorant progressum. Sed vero sub h a c nomenclatione intelligunt, maiorem in dies quidquid di-cendi, scribendi et agendi licentiam ; omni etiam legitimae authoritati resistendi facultatem ; laxationem l e g u m , priva-t u m arbipriva-trium, iuspriva-tissime licepriva-t, respriva-tringenpriva-tium. De genuino illo p r o g r e s s u , qui mortales meliores facit, et magis in dies virtutis studio deditos ; qui eos iustitiae et honestatis leges cunctis huius vitae bonis p r a e f e r r e docet; qui in genere ho-mines supremo suo fini a s s e q u e n d o , in dies reddit aptiores, liocque pacto et a e t e r n a e . e t , quoad per liumanam conditi-onem licet, temporaneae prosperitatis capaces : de hoc in-quam progressu tam p a r u m scire v o l u n t , u t eum potius ceu r e t r o g r a d u m , tenebras , e t obscuritates consectantium homi-num nisum soleant proscindere, diffamare . . . " D e mi korunk-ban a romlottságot és vészt t e t ő p o n t j á r a j u t t a t j a , az a felfor-gatási elveknek legfelsőbb helyrőli pártolása némelly orszá-gokban. „Quovis enim tempore f u e r u n t homines, qui ambi-tionis a e s t u , aut habendi cupidine abrepti, publicam tranquil-litatem interturbare nil pensi duxerunt. Iam Sallustius dicebat :

,Semper in civitate queis opes nulj.ae s u n t , bonis invident, malos extollunt, vetera o d e r e , nova exoptant ; odio r e r u m suarum mutari omnia s t u d e n t ; t ú r b a , atque seditionibus sine cura aluntur : quoniam egestas facile h a b e t u r sine damno ..

Sed si ipsi r e g n a n t e s principes , id generis impiis ausibus non modo non opponant authoritatem suam, sed eos probent, suf-flaminent, imo rem cum iis communem quodammodo agant, aut plane se duces iniquae factionis praebeant : tum certo quem-vis bonum v i r u m , beneque humano generi cupientem totis artubus contremiscere est necesse. Quam enim sortem exspe-ctandam habet societas mortalium, si iuris et iustitiae, ordi-nis et proprietatis principia p e r eos ipsos i n f r i n g a n t u r . qui propterea p o r t a n t gladium, ut insontes t u e a n t u r adversus ini-quos ; quibus propterea a Deo est data potestas , u t ea in tui-tionem u t a n t u r sacrosanctorum generis humani iurium ? An non cuncta in convulsionem, tandem in barbariem r u e r e opor-t e b i opor-t ? " — Az áopor-talános szavazaopor-t elvével űzöopor-topor-t csalásopor-t ekkép rója meg a főpásztor : „Quis non videt princípium hoc publicae tranquillitati, atque adeo toti humanae societati summe esse periculosum, imo perniciosum ? Quippe non est hoc aliud, quam infaustum illud liberae electionis axióma, quod vetusti-oribus tempvetusti-oribus apud bene multos populos viguit; sed quod subin reiectum fuit, ceu publicae tranquillitati, prosperitatique infensissimum." ( M e r t egészen más, egy nagy, szenvedélyes tö-meget, m é g h a nem minden tudatlan egyén vétetik is abba föl, mint ez az átalános szavazatnál t ö r t é n i k , felszabadítani a tet-szése szerinti választásra egy, általa kellőleg nem méltányolha tó ügyben, minő a birodalmak sorsa; és más ismét, e választás-sal a társadalom legjobbjait és értelmesebbjeitbizni meg, mint a pápaválasztásnál, és egykor a romai sz. birodalomban.) „Do-cuit quippe experientia, quotiescunque tlironum contigit eva-cuari : totam pátriám passionum omnis g e n e r i s , factionumque a e s t u , humani potissimum sangvinis rivis comitato, fuisse correptam. Sic, ipsa acerba experientia edoctae nationes, mis^

» 93

«î-so pernicio«î-so illo prineipio, legitimarum dynastiarum adopta-riint institutum ; perspicientes, quaevis ex hoc nefors pro-ventura incommoda (ea enim est rerum humanarum conditio, u t nihil sit penitus expers naevorum) nequidem in compara-tionem venire posse cum iis , quae ex electivo iure progermi-nant calamitatibus . . . . Si mediae Italiae populis ius adstruitur, suas exautorandi dynastias, saeculorum u s u , et totius Eu-ropae consensione roboratas, seque alius principis subiiciendi potestati : quo iure id negari poterit caeteris nationibus ? . . . Num credere quis possit, immensi Indiarum orientalium im-perii populos, se sponte ac benevole ad ora tormentorum Bri-tannicorum passuros adligari? — Quae quidem res eo etiam est plenior periculi, quod neque de vero nationum, de quibus agitur , constet sensu ; imo constet fidedigne , homines , qui nationis nomen et authoritatem u s u r p a n t , non esse nisi facti-onem audacium, atque ad quaevis suae ambitioni et habendi cupiditati immolanda paratorum hominum ; qui vix unquam ad hune prolapsi fuissent temeritatis g r a d u m , nisi potentium principum indulgentia, atque adeo armis fuissent succollati.

An non ipsa coryphaeorum huius factionis nomina, e priorum annorum revolutionibus n o t a , tristemque in iis celebritatem consecuta, satis indicant, de quo agatur hominum genere ? An non fidedignis constat relationibus, quam indignis partim artibus, partim vi etiam adhibita, praetensus ille nationis sensus exsculptus s i t , actuque obtusae aciei oculis, qua talis, o b t e n d a t u r ? " (Vége követk.)

— ( G H A S Z H I R . ) Imént veszsziik a szintolly váratlan, mint mélyen szomoritó hirt, mélt. és főtiszt, csanádi megyés-püspök, C s a j á g h y Sándor urnák f. hó 7-dikén déli 1 óra-kor bekövetkezett gyászos kimultáról ; mellynek hallatára minden egyházát szerető katholikus honunkban mélyen föl-soliajtand, és növekedő aggodalommal fogja a hit legerősebb támaszainak részint megingattatását, részint ki is dőlését szemlélni : egyedül az Ur hatalmas őrködésében bizva, tar-tóztatván magát a fölkiáltástól : ,Domine salva nos '

PÉCS, február elején *). Hitéletünk örvendetes fokon áll.

A nép e válságos időben szorgalmas templomlátogatásban és sz. vallásában keresi, s találja vigaszát. — Az u j tanmódszert illetőleg papnövendékeinket Dr. L e c h n e r , a pásztorság

tanára elvezette az elemi főiskolába : hogy ott, az elméletileg hallott hitelemzést gyakorlatilag is lássák. Többszöri látoga-tás után, mindegyikök t a r t o t t próba-előadást, melly sikerült-nek mondható. Nem sokára a többi tárgyakból is fognak min-ta-előadásokat hallgatni ; s igy eleve elkészülni a r r a , mi egy elemi igazgatónak szükséges. Nem kevésbbé helyes azon in-tézkedés is, hogy öregebb papnövendékeink próba-szónokla-taikat nem csak az étteremben, mint eddig szokás volt, hanem

*) A tisztelt levelező által e tudósítás bevezetéseid előrebocsá-tott sorokat elhagytuk : nem akarván ezzel is okot szolgáltatni né-mellyeknek azon eljárásuk f o l y t a t á s á r a m e l l y m i a t t a minket annyira megörvendeztető részvét, mint ott mondatik , ,in urbe et orbe' nyilatkozik. Kétségkívül ennek tudata legnagyobb vigasztalás lehet ránk nézve ; nem azért, mert személyünk nyer általa legszebb elégté-telt : hanem mert a sz. ü g y diadalát hirdeti, s a kath. hitegység és ér-zelem túlsúlyra emelkedését láthatjuk bsnne. Csak is ennek szilárdí-tása végett tartjuk kötelességünknek . hogy az ellenünk komolyan emelt, de alaptalan vádakat megezáfoljuk : a merő gyanúsítások-, so-phismák- és piszkolódásokra pedig azzal feleljünk, mit azok érdemel-nek , — megvető hallgatással S z e r k.

egyszersmind legközelebbi vasárnap az ,irgalmas-nénékl temp-lomában mondják e l , hol m a g y a r , hol német nyelven : szép gyakorlatot szerezvén igy e t é r e n , melly olly háladatos gyü-mölcsöket szokott az azt kellőleg mivelőnek teremni. Az elemi fő, real, és praeparandiai iskolák uj igazgatót n y e r t e k , kinek beigtatása fényesen ment végbe. Hála a kormánynak, melly e fontos ügyet szakértő kezekre bizta. — A sz. Ágostonról neve-zett plebánia-templom, melly eddig két felől falakkal volt elzárva, diszes tért fog nyerni ; melly annál czélszerübb, mivel igy a körmenetek a templom körül is tartathatnak. Nt. P u-c h e r Gusztáv plébános ur buzgóságának köszönhető a terv ; ki a plebániaház átalakitása, a temető csinosítása, és a Hayi-Boldogasszony-kápolna szabályozása által is igen lekötelezte Pécs lakóit. A szent helyek külső disze, és tisztasága minden-esetre a lelkész ékessége is. Több illy buzgó plébánost az egyháznak ! m. pr.

K É K K Ő , január 28-án. Védszentünk napját némi ünne-pélyességgel megtartani, régi, s ugy szólván világszerte kö-zönségesen elfogadott szokás ; mert ez azon napra emlékeztet minket, midőn a keresztség fördőjében megmosatván , s a kath. anyaszentegyház kebelébe fölvétetvén , Krisztus Jézus szentséges zászlójához esküdtünk: szentül megígérvén, hogy az Urnák harczait hősiesen vivni fogjuk teljes életünkben.

Melly alkalommal, hogy egykori küzdelmünk annál sikerdu-sabb legyen, az anyaszentegyház egy mennyei védszent oltal-ma s pártfogása alá helyeze bennünket, ki mig élt, jó harezot vívott, pályáját hősiesen bevégezte, hitét állhatatosan mind-végig megtartotta. S miután ezen annyira emlékezetes napja éltünknek minden esztendőben, s minden év változásakor ú j r a előfordul, igen helyes- és czélszerünek találom azon va-lóban keresztényi szokást, hogy illy ünnepélyes alkalommal szerencsét, testi és lelki áldást kivánunk egymásnak. Igen, a névnapi jelenet alkalmas pillanat a nagyrabecsülés-, tisztelet-, hála-, és szeretet érzelmeinek kifejezésére. Az alattvaló kö-zeledik illyenkor elöljárójához, a barát barátjához, a gyermek szülőihez ; hogy kiki saját érzelme- s indulatinak szavakat

Melly alkalommal, hogy egykori küzdelmünk annál sikerdu-sabb legyen, az anyaszentegyház egy mennyei védszent oltal-ma s pártfogása alá helyeze bennünket, ki mig élt, jó harezot vívott, pályáját hősiesen bevégezte, hitét állhatatosan mind-végig megtartotta. S miután ezen annyira emlékezetes napja éltünknek minden esztendőben, s minden év változásakor ú j r a előfordul, igen helyes- és czélszerünek találom azon va-lóban keresztényi szokást, hogy illy ünnepélyes alkalommal szerencsét, testi és lelki áldást kivánunk egymásnak. Igen, a névnapi jelenet alkalmas pillanat a nagyrabecsülés-, tisztelet-, hála-, és szeretet érzelmeinek kifejezésére. Az alattvaló kö-zeledik illyenkor elöljárójához, a barát barátjához, a gyermek szülőihez ; hogy kiki saját érzelme- s indulatinak szavakat

In document Religio, 1860. 1. félév (Pldal 94-101)