•M (60")
mala, in veftrarum Religionum Cultori-bus reperitur, efle impuundam turn ipfl Religioni v e f t r * , q u * omnia malum im-pedientia, & ad bonum excitantia e me-dio toliit, turn libertati arbitrii, quate-ims ejusmodi Rcligionem eligit, eiq; in-h*ret.
Theo. Dicebas, miraculis eife compro-hatam vitam Saniloriim vefirorum: cha-rt! m mibi erit, ft de his dii'curras. Cetth, Proxime de his fermonem in flic a am; h * c Jiodie fsificjant,
44 ( 6 1 ) »
I. Quid fit miraculum : nimirnm mj-raculum d i d t u r , quod fuperat vires o-mnium creaturarum , & ideo omnibusG creaturis eft mirabile. Tale eft: homine fufcitare h mortuis, c a c o vifum redde-re> See.
II. Quod miracula lint fufficiens Tefti-jnoniutn Religionis; & ubi eft verum s jniraculum, ibi fit vera fides. Vera enim yniracxila non poflunt fieri, nisi v i r t u t ^ D e i ; nam, ut dixi, jniraculum eft, quod fuperat vires pmnium creaturarurn, Sc propterea miracula dicuntur teftimonia DEI ; quare, quod miracplo confirmatur, Dei teflimonio confirmatur: Deus autem non noted eile teftis mendacii: igitur^-S quod miraculA-confirmatur , verum fit?, pecefie eft. Verum quidem eft,quod mi-racula interdum iiant etiam ad illuflran-dam Sandorum vitam, utDeus oftendat, fuiife fandum aliquem hominem fibi cha-rum; ciun aiitem nemo fit vere fandus fine vera fide, Quia jujtus ex fide vivit Hebr.io.js. Sc fine fide impoilibile eft pla-cere Deo ; miracula dum commedant ho-minis fanditatem, confirmant,& often-dunt fimul ejus veram fidem.
I I I . Quod miracula videantur necefta-ria, ut vera Religio comprobetur, Cum enim pleraq; in Keligione funt fupra
na-C 7 turanf,
(f>t ) m»
turam , & eaptum mentís human*, non poifunt rationibus humanis perfvaderl;
l'ed opus eíl quibusdam argumentis fu-pernaturaiibus, quibus mentes hotninunr convineantur, qúalia fuñí miracuia. Sed vel máxime necesaria funt miracuia ad novam íídem, vel extraerdinariam miiii- , onem perfvadendam, de quo fufms agani fu6 locó : in prxfenti auiem ex rationa miraculoFum probo F eligionern Romana effe aliis prseférendam, hoc argumento i Religio, in qua piurima funt miracuia, eft praeferenda ajiis Religionibns, q u * defli-tuuntur miraculis; at in fola £cc!efia_i>
Romana funt plur'ima miracuia; ergo eíl aliis preferencia, utpote habeos tefiimoy nia DEI.
Tkeod. linde probas, quód Religio Ro-mana habeat miracuia ? Ctith. Qróri in Romana Retigione jam a temporibus A-poftolorum miracuia plutima fingulis fae-culis ímt edita, & etiámnum edantur, o-mnibus Cbriflianís eft perfvafiiliinum, ¿k.
ex variis hiíloriis probatiífimis, ex An-naíibus Regnorum, ex vitis, & geftisSan-ftorum, rebúsq; conílat. Cafo. Miracu-ia, quae jaólatis, non funt vera miracuia;
fed pariim Confióla, partini Diabólica—9.
Cath. Teinerarium alFertum atfers, omnt carens fpecie probabilitatis, quod eíl
con-tra
* ( 6 0 5 *
tía judiciutn orbis, & tot f x e d o r u m % o«
mnes enim gentes , jam á tot annorum centuriis., ea'abfque tilla dubúatione pro veris habuére miraculis. Quis unquam 'dub-itavit de miraculis Gregorit Tbauma*
turgi, Hilarionis, Antonii, Martini,Mala, chí», fiernardi, Dominio', Francifci Affi»
sii, Francifci de Faula, Francifci Xaveri», (innúmeros ¿lio» omiíto) & prseterea • non fuifle confióla plunbus rationibuy*
oftendo, & probo,
I. Quia a graviifimis Authonbus con»
feripta f u n t ; nam miracula Gregorii, qai Thaumaturgu's (lioc eft, miraculorm pa»
trator) diftus eft, feripta fu ni á Gregorio Mylfeño, & Bafilio ; Antonii a,b Athana?
lío, Se Hieronymo; Martini a Severo Sul.-' pitio, Bernardo; Bernardi a graviffimisG WJthoribju» ejas »taris; Francifci á Eona.
ventura, ócc. Francifci Xaveríi poíl fura»
mam inqsufúiomm-dunt comprobara te (li-mo nió Proregis I n d i * . Quis credat iftos viros fan&ítate, doótriná, authoricate in-dignes, voluiffe in perniciem aniin*(mfti-daciurn enim i n í i s , q u * ad Religionem pertinent, eíl gravültmum peccatum) Se seterhum fui nomihis probrnm, illa eon»
fingere, & mundo impoaere.
II. Si fuiíTent confióla, faciié potuilfent coaviuci vanitatU ab illius setatis
hoini-nibus,
44 ( 6 4 ) &
nibus, apud quos funt patrata : at nemo illa rejecit, nisl Paganus, J u d * u s , v e l H * . reticus. Accedit, quód plurima pvblicis tefiimoniis Epifcoporum, vel Magiílratn-um, & prseviá caufae cognitione funt con-firmata.
III. Si non obííante tot graviftimorum v i r o r u m , A n n a l i u m , & c . relatione mi-racula iila confióla eífe cenfes ; íimili-ter, &potiori jure alia ab Hifloricis rela-ta , de fcriprela-ta debes in dubium v o c a r g j , debes dicere eííe c o n f i t a , & tollere o -mnem fidenr hiftoriarum, ac evertere o-mnem notitiam íuperiorum tempornm;
confequentcr debes dicere figmentum—9 eífe, quód Attila ex Scythia cum majori-bus noftrlSexiver.it, in vicinis Provinciis bella gefierit, Romanos adDanubium vi*
cerit, Pañoniam occupavcritj quódTran-fylvania priüs vocata fuerit Dacia, & c . de ómnibus enim geílis sntiquis dici íi-militer poteíl, quód lint confióla, cüm—9 non nisi ex Scriptis Authorum probari poífint.
Cafo. Si confióla non funt;ergó funt fa-óla ope D»monis. Catb. Ofiendis te efíe verutn Calviniftam; fie enim fentit Magi-fler tuusCalvinus in Praefatione Inílituti.
onnm. At DEI virtute faóla eífe judica«
bis, fi perpendas rationes fequentes.
I . Quod h s c edica ftnt a viris fcmdif.
iimis, Deum amantibus, Quis e r e d a t _ J Francifcum,Do ininicum,Bernard um,Mar»
tinum, Benedidum, & fimiles, commerci-um ccommerci-um Diabolo habuifle ?
I I . Quod opera ilia fuperaverint vires Biaboli ; non enim poteft Diaboius illu-minare coecos, crlgere claudos, excitare mortuos, fubito roborare paralytica^, &
fimilia p r s f t a r e , quae naturae vim exce-d u n t ; unexce-de nec magi, v e l f a g s unquam talia ope Daemonum prsftare potuerunt.
Perfecerunt autem talia plurima, &
poe-«e innumerabilia Sandi in Religione Ro-mana, Idq; repente.ad folum contadum, ad fignumCruris, ad breves preces, ad folum imperium.
III. Quia ilia, quae ope Daemonum ft*
Unt, vel parum durant, tanquam prsfti-giae,& deiufiones oculoruni.ut experien-tia conftat, ex iis, quae faciunt m a g i ; vel, fi durant, fiunt per caufas naturales, ffiut-que plerumffiut-que mortalibus inutilia, v e j plane noxia, vel v a n a ; qualia funt, igne defcendere de ae're, ftatuam l o q u i , & alia, q u s fadiurus eft Antichriftus, & ejusPfeu-do-prophets; nec adducunt homines ad V i t s emendationem : at miracula Sando-rum babent effedum permanentem, funt bominibus utililfima, eos ad t i m o r e n w *
Dei
immm
"K (66) fr
Dei, & v i t * emendationem excitant s . IV. N o v a miracula nunquam appro-bata fuere in Ecclefia, nisi praevia raagnA
difcuifione; examinantur cnim teiies, &
plerumque fub jurarnento , infpicitur i-pfum faftum, an naturae, viribus, an ope Dcemonis fieri poffit ? Confiderantur o-mnes circumflantiae, quo modo, quo or-dine, qua occafione, quo loco, & tempo-re, quo fine, coram quibus, & circa quos miraculuiM patratum fit: Et f » p e non de*
funt s m u l i , qui libenter rem deprime.
rent, vel f u f p e f t a m redderent, fi poflent;
& idcireo nihil intentatum , aut indifcuf-fum permittunt. Itaque impoffibile mo-raliter eft diu latere fraudem, fi qua; fub-fit; ac ad Divinam providentiam perti-ncre v i d e t u r , non permittere hominer*
tam miiete deludi, pnefertim port tan-tarn diligentiam ab ill £ s adhibitam, ad veritatem rei indagandam.
V . Si miracula in Ecclefia liunt a Dia-bolo ad retinendos mortales m falfa Re-ligione, qualcm fupponis C/ffe Romanam, cur non facie fimilia Diabolus in aliis Re-ligionibus, quas etiam cenles falfas? cur inquam miracula non facit apud Turcas, Unitaiios, Sabbatarios, Anabaptiftas, Lu.
theranos, See. cur has omnes miracuBy*
dcliituit, 5c folam Romanam illuftrat? an
for->44 ((>7)
Forte h*c eft ipft charior,quamTurdfmu*, vel aliae f a l l « Feligiones ? certe non de-bebat etiam ülas ncgligere.ex quibus tarn amplus eft illi proventus. Beleftatur_s>
profeito ille varietate falfi cultws, & o-mnium fe ingeniis, & affe&ibus accom-rnodat. Itaque, cum fola Religio Catho-lica »iiracuia habeat,nulla autem Religio falfa, rnanifeftum id lignum eft, miracula Eccleft« Catholic», a Diabolo f a ä a non elFe_J>.
V I . Qu*ro ex te , ob quam rationem miracula in Ecelefia Catholica fafta dicc-da ftiit confifta, vel certe ope Daemonisr*
patrata? an, quia fieri non poterant? At Deus eft omnipotens, & ipfe multa fimi-lia per Apftolos fecit, üt teftatur Sacra Scriptura. An, quia Scripruris repugnant?
at Dominus promifit hanc miraculorum gratiam: Amen, Amen dico zolin, qui cre-dit in me, opera, qua ego facio, i f ipfe faci-ei , i f majori* korum faciet ; quia ego ad Patrem zado, tf quodcunque petieritis Fa-irem in nomine meo, hocfaciam, ut glorifi-cetur Pater in Fi/io: Joan. 14. i z . Quibus verbis infinuat, femper in Ecclelta grati-am miraculorum futurgrati-am ; nec folos A-p o f t o l o s , fed etiam multos AA-poftolicoif' viros miracula pairaturos. Hanc ergo promiflionem Domini videmus implerq
44 ( 6 s ) »
dum Sandi viri miracula faciunt. A n „ ? quia tefte carent ? at prster Scriptores fi-de digniflimos, habemus fifi-dem, & confen-fum Populorum, habemus in plurimir*
teftimonia Epifcoporum, ve! Magiftratu-um poft accuratMagiftratu-um examen, & juratos te-ftes c o n f c d a , Denique plurima publice, in multorum praei'encia funt gefta. N u l l * funt hiftoria? antiqu* (fi excipias eas,qu*
Sacra Scriptura continentur) quae tot, ac tantos teftes habeant, ac miracula Eccle-fije. Accedit, quod iingulis statibus, imd fmgulis fere annis, in diverfis loci9 mira-cula ingentia per Sandos cum Chrifto re-gnantes, maxime per B. Virginem Mari-am fiant, quse iilis locis omnibus funt s manifefta, & ab omnibus cerni oculis, &
palpari manibus pofTunt: quae etiam poll magnam difc»tIionem teflibus, & publicis teflimoniis funt confirmata.
Cab. Vera miracula confirmant Evan-gelium, uti dicit Chrillus apudMarcum:
veftra autem, quae allegatis, Evangelium evertunt, & ilatuunt idololatriam, hoc eft, cultum imaginum, & Reliquiarum, in-vocaiionem Sandorum, Miflam, & fimi-lia : ergo miracula veftra non funt a Deo, fed a Diabolo. Cath. Iterum ineptis cum tuo Calvino in P r s f a t . Inftit. fic difcur-rente: at, bone vir, ifla eft petitio prin-cipii,
«k ( 6 9 ) fr
cipii, circulus vitiofus. Dum enim in hoe convenimus, quód illa Religio fit v e r a , in qua fiunt miracula plurima , & qusrri-rous.in quanam plurima fiant, ac ego 0»
fiendo in Romana Religione haec reperi-r i , atque pereperi-r hoc preperi-robo R o m i n a m Reii-gionem eíTe veram, & ä Chrifto inüitutä;
tu ftipponis Romanam Religioncm eifgj falfam, Sc ex eo concludis, miracula, qui-bus illa confírmatur,elfe faifa, & a Diabo-lo patrata. Miracula non evertnnt Evan-gelium Chrifti,non evertunt Rcligionem aCbriflo inftitutam; bene vero evertunt Religionem tuain Galvinianam, Euthera-nam, Unitariam, See. cum hoc teftimoniö Dei Religiones hae careant. Imitaris, bo-ne vir, in modo refpondendi Scribas, &
Pharifasos, qui limiliter f u p p o n e b a n t ^ i , doftrinam Chrifli falfam eíl'e, ac tu fup-ponijs falfam elfe Religionem Romanam:
& inaé apud fe concludebant, miracula Chrifti eíTe falla , Chriftum in Beelzebub Principe Daemoniorum ejicere Darmonia, Matth. 1 2 . Taliteretiam Pagani calu-nrniabantur miracula Martyrwn, artibus ntagicis tribuentes. Sic Ariani, Eunomia-ni> Vigilantiani, de miraculis Catholico-rum difcurrebant, üt teftaturViftor Utic.
Ambrofius, Hieronymus: Debes ergo in contrarium, ex veritate iniraculorum__«, q u «
q u * ab omnibus perfpicuè cognofcf, o cu-lis cerni, Sc. manibts palpari poteft, colli»
gerc vefitatem Religionis R o m a n s , d ç j qua eft inter nos controverfia. Nunquam enim ad confirmationem falfx doftrinae roiracula fafla iegimus, qualia plurima__s SaniSi feccrunt. Nunquam mortui abH*»
reticis excitad Hint, aut cœci illuminât!
aut claudi ere&i, aut paral)tici curati, aut Daemones ex corporibus hominurti fugad ; nunqaam t lía patfavit Lutherus, vcl Caivinus, vel eorum fefíatores, licèt tentaverint. Tenta vit Lutherus de Di-fcipula fua Diabolum ejicere; fed pericu-lum adiit, ne ab eó ipfe necaretur. Ten-tavit in aquis fubmerfum ad vitam revo-care, fed irrito conatu. Tentavit fimili«
ter Caivinus, volens ad vitam excitargj erm, qui fvafu fuo fe fimularet mortuumi fed eo fucceiTu, tit ex v i v o faceret mor»
tuum: nam jufto DEI judieiô, fimulatori illi vita fubtra&a eft, cum ilium Caivinus ad vitam tevocare conatur. Hiftorias re»
fert Cochlaeus, Hîcron. Bolfecus, Quarè, iùtn eis ñeque vera, ñeque faifa fucccde»
rent miracula, conantur hoc firmámén-turn miraculorum, quod potentilfiijnum eft, & mentem omnino convincit, Eccle-fiae Catholic* fubtrahere ; fed finé ulla probabilitate, ud manifefium eft.
Sicut
(70 »
Sícut igitur, qui miracula Chriíli Donai-Apofíoloruin confiderabant, & ani-mo tranquillo, feani-motó odió, aliísve pravis afi'edibus perpendcbant, dubitare non poterant, quin dodrina eorum elfet Í)eo, qui iilis tam illuftribus fignis íuff'ra-gabatur ; ita, qui modó.depofitó odió, &
finiftro affeétu diligenter conflderant mi-racula, q u * inEccleíia á fandis homini-bus fmgulis faeculis fiunt , dubitare non poiTunt, quin eorum dodrina, & Religio a Deo fit, & Ectlefia, cu¡ adhserent, fit ve-ra Dei Eccleíla.
Luth. Ad Curiam feftinare jubemur__9, abrumpamus difeurfum alia occafion^, continuandum.
D I S C U R S U S D E C I M U S . S u f p e é l ® debent eíTe Religiones, &
earum Authores, fi miraculis de-ílituantur.
Theod. ' * * ~ ' Cain. Comparuit quidam coram Seiiatu Civitatis, dicens fe miFiim à Principe ad reformandam Civitatem, fubiata volebat privilégia noftra; qu*darn, quae cOnfve-tudine antiquiifima tenemus. ac à majo-ribus noftris accepimus, abolere intend«-bat; alia nova, praejudiciofa, nefcio, fub quo
( 7 2 )
»
quo colore inducere fatagebat, Erantjt quidam minus perlpicaces, rerum nova-rum amantes, qui eum avide audiebaut?
Senatus verb pro fua prudentia, ne in re tanti momenti deciperetur, vel Principi refradarius videretur, ab eo Principis li-teras petebat exhiberi, quibus doceret__s negotium hoc fibi eiT'e commißum, The-od. Exhibuitne aliquod Scriptum Princi-pis? Citlz. Nullum; fed fibi propter nudum fuum aflertum credi voluit. The.
od. Quid demum ultimo conclufum^s j quid Refponfi ei datum eft? Cafo. Con-iiderantes privilegia ncftra cöceßa eße in perpetuum, nec Legates folere mitti in re tanti momenti ä Principjbvis fine ereden-tionalibus, fine Uteris manu Principisr*
fubferiptis, ac figillo munitis.conclufimus, hominem eiTe vafrum, inipoftorem, eürn»
que a r f t » inclnfimus cuftodi». Theod.
Quid ft re ipfa fuißet ä Principe mißur*?
Cafo. Quomodo tibi perfvadere potesr*, qudd Princeps fapientiß-mus , qui privi-legia no fir a confirmavit, Legatum fine ta-li inftrudione mifißet ? fed & fi re ipfa ä Principe mißus fuißet, is nobis vitio non vertet, imo faflum noflrum valde probabit, quod homini omni tefÜmoniö defticuto fidem non dederimns, Iuth.
Si fimpliciter afiercntibus, fe efle in hoc, Vel
Vel in illo negotio a Principe minos,fides dart clebebit , b r e v i tota R e f p . ab impo-fioribus' evertetur. Si exhibuiíTet tefti-monium Principis, pro dignitate Legati eum> traóíáflemus, Catb. Bene difcurri-tis Domini chartilimi in prsefenti materia, miror'aut'em, quod in negotio longé ma«
joris moment!, non tam caute, fed potíüs cfficiílímé procedatis. Iuth. Cafo. Unit.
In quo nos negotio ccecé proceder» putas?
Catb. In eo, quód lv thero,Calvino, Ser-Veto credatis, dum puré asflerunt, & a Deo fc miffos ad reformandam Ecclefiam eommínifcuntui', 3c jaóiant; cúm tamea millionis" fuse a Deo ad hoc opus confici-endum nulla teftimonia exhibeant. Con-ftat ex Matth. 24. f . T i m . 4. 2.Tim. 3.
a. Pet. 3. Noviliimis temporibus multos Impofiores & Pfeudo-prophetas ventu-ros, qui fe ja&abunt a Deo miflos, eósq*
Chriílus jubet cavendos, Matth. 24. Cur non petitis a Luthero, Calvino, Serveto patentes, quibus fe probent a Deo mifíosí Cafo. Quales patentes» Catb. Tales pa-tentes, qualcs dedít Moyfj, Propheti«, A-poflolis, qtios extraordínarié mittehatj, miraculorum ftilicet gratiani. C ü m M o y -fes it Deo mitteretur ad populum, dice, rétque Exod. 4. 1. Non credent mibi, ne-gué audicnt voctm ».earn. Non refpondit
D ci
4? ( 7 4 5 »
ei Dominus: dehnt credere n»Unt,vslinti v.el, die: tuumJermonemprerfus confor-men» ejje verbi* met,, See. Sed dedit ei po-teftatem faciendi miracula. Ut credant, quad apäruerit tibi Dominus, &c. &
feq. De Aarone dicitur Exod.4. Lv quutüstp eil Aaron omnia verba, qua dixe-rat ad Moyfen, Ó" fecit figna coram popu-lo, crediditpopulus, En patentes, qui-bus illos ínftruxit Dominus, dum ad p o pulum extraordinarié mißt. Similiter, » P r o p h e t * omnes, vel miraculis, vel oc-cultorum revelatione fuam miflionem_j>
probabant. In N o v o Teftamento, dum Salvator Apoftolos ad pr*dicandum E-vangelium mififlet, pariter miraculorum gratia illos inflruxit. Unde illis ait Matt.
1 0 . 7 . Euntes autem, eradicate dieevtes.' quin iipprcpinquavit Regnum Calor um. In-firmo* curate, msrtuosfufcitate, leproßs
»túndate, Damones ejicite. Quas patentes fuse extraordinari« mifllonis ofteuderunt mundo Apoftoli, uti dicitur Mar. 16. 1 0 . Uli autern profeHi pradieavtrunt, Domino cooperante, ó-'fermonem confirmante Re.
quentilusfignis. Et Hebr. 1. 4, Contejlante Deo fignis, &-' portentit,é>' variis vir tut i-lus. Quod ampliüs eft, Chriftus Dominus f u * pr*dicationi, & aiTertioni eredi non jpetiit, nili fuam ä Patre miífione
miracu-. ( 7* ) &
lis eomprobaret; dicit liquidem Jdatt.
3 Ss ego teftimonium perhibeo de me ipj'c, teftimonium meurn non eß verum, id eft:
iegitimum non eft precise ex hoc, quod teftimonium de me perhibeam. Joan. 1?.
24. Si opera ntnfecijfem in eis, qua nemo alius fecit, peccatum non baberent. Rut*
fum Matth. 1 f. 4. Luc. 7. 22. Legatis Jö-anis interrogantfbus, num ille fit Meifias ab aeterno Pacre miiTus;fatius cenfuit mi-rabtltbus operibus in eorum praefenti»
exhibitis, quam vocis aiTertione refpon-fum dare : F.untes renunciate Joanni, qua audißis, f j vidiftisi cceci vi dent, cldudi am-bulant, leprofi mundantur,furdi audiunt»
mortui rej'urgunt, Sic. licet eiare ex Scri-p t u m convincere Scri-potuiflei, fe Meffiam ef-fe,idq; teftimonio JoaSis poflet conftare.
Quis igitur fibi perfvadebit, Lucherum, Calvinum, Servetum , vel alios ejus fari-n a , ä Deo miilbs extraordifari-narie effe fifari-ne his patentibusi
I I . Dicebas, vos non cfedidtfle impo-ftori illi fine patehtibus comparenti, ed»
quöd confideraftetis, vobis privilegia ef-fe in perpetuinn a Priucipibus callata_2>, quee Legatus ille fiohrs everfa volebat, &
in hoc prudenter feciftis; at nonne Ec-cleli* Chrifti promifta eft perpetuitak I nönne ilia eft; Rtgnum, quad in aternum
JD .2 non
4 8 ( 7 6 ) j».
won diffip tili turf Dan. 2.44. Nónne illa eil Civitas fundata in aternum} Pfal. 47. 9.
Nonne ejus privilégium perpetuum efí, ut errare non poflit, adeö edoda á Spiri-tu Sando omne zeritatem Joan. tó. 13. üt fit columxa,&firmament» zeritatu,i.Tiro.
3.17. Ut vei port» inferi adversüs earn nő jintprazalitura Matt. 16.1 Ut verba Dei de ore ejus nő fint receflura ufq, infempi-ternumi Ifai. 79. 21. Si ergo nő credidiftis homuncioni illi, dicenti fe miifiim ad re-formandam Givitatem, privilegia in per-petuum collata habentcm; quomodd ere-detis Luthero, Calvino, Serveto fine tefli-monio Dei comparentibus, pr»cise fe af-ferentibus milTos ad reformandam Reli-gionern,privilégium perpetuum infallibi«
litatis habentem ? Religio veteris tefia-menti apud Jud»os reformanda erat, ex typo ad exemplar, ex umbra ad veritate transferri debebrt. Ad opus hoc perfici-endum de Coelo defeendit F ilius Dei, qtio-modó negotium confecit ? Et fi clarilli-jné ex feripturis convinceret, illam mu«
tationem jam efle faejendam, féque á Pa-tre »terno efle miflum,,tarnen idem plu-ximis, Sc maximis miraculis confirmandű cenfuit, ut nullam ullus poflit habere ra-tionern dubitandi. Quantis ergo opus e-rit miraculis, ubi agitur de mutanda Re-
ligi-«• v ' ' ' " tt. j-Iigione novi Teftamenti, quam Deus dixit non mutandam, led in finem f s c u l o -ium manfuram ? Paulus ad Gal. i.S. ait:
Luet nos, nut Angelus de Ctelo enangelizet
®oiis, pr&terquam quod eoangelizaoimus nobis , anathema fit; & addit: Sicut pra*
diximus, er nunc iterum dico, fi qws nobis enangelizazisrit prater id, quod accepifhs, anathema fit. Si Angelo aiiquid contra-rfum receptse do&rinas fidei annuncianti credendum non efiet: quantis opus erat miraculis, ut homini alicui de rebus tan-ti momentan-ti credatur? nimirum: Eccleiiam Shrifti fupra petram fundatam, adversüs quam p o r t * inferi non praevalebunt, efte collapfatn; in Ecclefiam Qhrifti fan&am (cujus Lex Immaculata, Plal. 38« 8- qu;e eft arbor bona, quae malos fruftus facere no poteft, Matth. 7.1S.) idololatriani effe in-v e & a m ; Ecclefiam Ghrifti Sponfam a Fi-de Fi-defecifie, <5c adulterant Sachanae faftam
»fie; omnes effe in ftatu damnationis"*:
Religionis e d o f t x a Spiritu Sanfto omne Veritatem maximos articulos efle
refor-«aandos: ad hanc reform'ationem miflbs efie Lutherum, Calvinum, Servetum , &c.
dignum nonne fuiffet, ut ejufmodi rcfor-mator omnia a Prophetis, ab Apoftoiis, a Chrifio patrata miracula exhibuifietf
I I I . Religio Romana, quae nunc viget,
1 3 } ( ü t
44 (7* ) is*
(lit ipft fate mini) eft plus quam a mil'lej atinis in poflVffione, nt a toto mundo ha.
beretur pro vera Chrifti Religiones & qui , ais ea receíferunt, habeantur pro Haereti-lis : ergo fine maximis fignis Divinir*, qiiibus claré oftendatur, pofteflionem iu-ifle iniquam, non poteft deturhari. Debu. 1
slfent autem figna fuifle adeó pcrfpicua.
Se i ta íntelleólum hum ami m convincen-tía, ut nullus relinquatur dubítandi locus;
alias non tenebamini Luthero, Calvino, vei Serveto credere, feci potras tarn diu-turn* poßeffioni inhaerere, ¿fe fa vers, nee Eeligionem Romanam deferere : ficuti • allegare debuifietis poffelHonem privile-giarum veilr* Civitatis, fi impoftor illgj quo cafu ea in dubiurn vocáífet.
Denique Religio Romana omnibus fe- , culis habiiit, & nunc habet miraeula plu-i'ima, quae, uti disci, funt teftimonia Divi-na, funt patentes Divinae; habet plurimos ' Sanftos : confequenter veftri II I i refor-matores majora debuiifent miraeula fe»
eifte, majorem in fe , ad minus fanfíita- í tem oftendifle, ut illis creciatis, & ä Reli-gione Romana difcedatis. Ex his patet , j vos temeré, Sc. coece egifle, dum line fi-gnis Divinis, Sc miracuiis Luthero, Calvi.
no, Serveto ccimparentibus, féque ad re-formandam Religiojiem iiiiflos
jaftanti-bus credidiftis. Cafo. S