• Nem Talált Eredményt

κατά ένα, singuli

In document Herodotos : 4. Band (Pldal 107-113)

99 των ήδιστα ivi τούτων των ανδρών οϊ 'Ελλήνων εκ α- 15

17. κατά ένα, singuli

19. δεσπότης heißt der νόμος, weil er bei den Hellenen die Stelle einnimmt, welche Xerxes hei den' Persern. Dagegen III 38 νόμον πάντων βασιλέα είναι.

22. ονδεν πλΐθος, Akkusativ zu φενγειν. — Tyrtäos Fr. XI 3 μηδ' ανδρών πληθνν δειμαίνετε μηδε φο β είσθε.

23. άλλά, sc. κελενων; zu V 89 2. — μένοντας έν τή τάξι: wie buchstäblich das wohl genommen ward, zeigt das Beispiel des Amom-pharetos (IX 53 ff.).

105. 2. έτρεψε, die Sache.

4. τοντψ: Doriskos ward zu!

c. 59 genannt, mußte aber dem Leser als Schauplatz , der letzten Vorgänge noch gegenwärtig sein.

Vgl. zu I 120 3. VI 42 1.

106. Die Worte ävdpa zoiovde yivoßsvov enthalten nicht etwa das Motiv zu xaxi-Xine de, sondern eine selbständige Bemerkung, die der Autor von seiner Zeit und von sei-nem Standpunkte aus macht, 'der M. aber, den X. zurückließ, hat sich (nachher) also bewährt', und durch die auf xazaaz^aag zurück-weisende epanäleptische Formel xa-zehTie de Macxa/it/v ankd^ipft. —

100

5 χαί Άρτοξέρξης ο Ξέρξεω τοίσι Μασ/.αμείοιαι έχγόνοισι.

χατέστασαν γαρ έτι πρότερον ταύτης της ελάσιος ύπαρ-χοι εν τη Θρηίχη χαι τον 'Ελλησπόντου πανταχή. ούτοι ών πάντες ο'ί τε εχ Θρηίχης χαι του Ελλησπόντου, πλην του εν Αορίσχψ, υπό Ελλήνων ύστερον ταύτης 10 της στρατηλασίης εξαιρέθησαν τον δε εν Αορίσχψ

Μασχόμην ονδαμοί χω εδυνάσθησαν εξελείν, πολλών πειρησαμένων. δια τούτο δή οι τα δώρα πέμπεται 1 0 7 παρά τον βασιλεύοντος αιεϊ εν Πέρσησι. των δε

εξαι-ρεθέντων υπό Ελλήνων ονδένα βασιλεύς Ξέρξης ένό-μισε είναι άνδρα αγαθόν ει μή Βόγην μοννον τον εξ Πιόνος, τούτον δε αΐνέων ουχ επαύετο, χαι τους πε-5 ριεόντας αυτού εν Πέρσησι παΐδας έτίμα μάλιστα, επεί

χαι άξιος αίνου μεγάλου εγένετο Βόγης' og επειδή έπο-λιορχέετο υπό 'Αθηναίων χαι Κίμωνος τον Μιλτιάδεω, παρεόν αύτω νπόσπονδον εξελθεΐν χαι νοστήσαι ες την Ααίην, ουχ ήθέλησε, μή δειλίη δόξειε περιεΐναι βασιλέι, 10 άλλα διεχαρτέρεε ες τό έσχατον. ώς δ' ονδέν έτι

φορ-βής ενήν εν τω τείχεϊ, συννήσας πυρήν μεγάλην έσφαξε τα τέκνα χαί την γυναίχα χαι τάς παλλαχάς χαϊ τον ς

5. Μαοκαμείοισι, ein patrony- vom Autor zugesetzt worden, und misches Adjektiv, zu dem sich fast lassen merken, dafs Doriskos nach nur bei Dichtern Parallelen finden. dem Tode des Maskames inzwischen ll.SWi ΣθένελοςΚαπανηιος νιός, doch gefallen war.

Pind. Ρ. VIII 19 Ξενάρκειον νϊόν, 107. 3. Βόγην: Plut. Kim. I nennt Plat. Gorg. 482 ο Κλεινίειος ov- ihn Βοντης, Paus. VIII 8 9 Βοής.

-ιος. 4.!Ήιόνος, am Strymon (c. 25 11).

7. πανταχϋ, in allen festen Pia- · 6. και lin der That, wirklich', tzen, wie z.B. Artayktes in Sestos Vgl. zu I 75 21.

(c. 33 8). 7. Dies war die erste Unter-10. έξαιρέθησαν 'wurden besei- nehmung der seit 476 unter Kimons tigt, vertrieben'. Vgl. I 159 11. II Führung gestellten Seemacht der 30 27. V 16 5. Dahin gehört die Athener und ihrer Bundesgenossen Eroberung von Sestos 478 (IX 118), (Thuk. I 98. Diod. XI 60), veran-Byzantion 477 (zu IV 81 10), Eion lafst durch den Hilferuf der zahl-476 (c. 107). reichen an jener Küste liegenden

11. ονδαμοί κω, bis auf die Zeit hellenischen Städte, aber ausgeführt der Abfassung dieser Stelle, daher zur Ausbreitung der athenischen gleich πέμπεται; freilich nicht ohne Herrschaft.

Widerspruch mit den Worten ώς - 10. Plut a. Ο. πρώτον μεν ovv έκγόνοισι (4 f.); aber diese sind αντους μάχη τονς Πέρααςένίκησε wohl erst nachträglich und später (Κίμων) καϊ κατέκλεισεν εις την

οίχέτας και έπειτα έσέβαλε ες το πυρ,· μετά δε ταύτα τόν (τε) χρνσόν άπαντα τον Ι κ τον αστεος και τον αργν-ρον έσπειρε από τον τείχεος ές τόν Στρυμόνα, ποιη'σας 15 δέ ταύτα έωντόν έσέβαλε ές το πυρ. ούτω μεν οντος δικαίως αινέεται έτι και ες τόδε υπό Περσέων.

Ξέρξης δέ εκ τον Αορίσχου έπορείετο έπι την Έλ- 1 0 8 λάδα, τους δέ αιει γενομένους εμποδών συστρατενεσθαι ήνάγκαζε' έδεδούλωτο γάρ, ώς και πρότερόν μοι δεδή-λωται, ή μέχρι Θεσσαλίης πάσα και ην υπό βασιλέα δασμοφόρος, Μεγαβάζον τε καταστρεψαμένον και νστε- 5 ρον Μαρδονίου, παραμείβετο δέ πορευόμενος Ικ Αορί-σχον πρώτα μέν τά Σαμοθρηίχια τείχεα, των εσχάτη πεπόλισται προς έσπέρης πόλις τή ούνομα εστί Με-σαμβρίη. έχεται δέ ταύτης Θασίων πόλις Στρύμη, διά δέ σφέων τον μέσον Λίσος ποταμός διαρρέει, ο ς τ ό τ ε 10 ουκ άντέσχε το ύδωρ παρέχων τω Ξέρξεω στρατφ άλλ' έπέλιπε. ή δέ χώρη αύτη πάλαι μέν έκαλέετο Γαλλαϊχή, νυν δέ Βριαντιχή" έστι μέντοι τω διχαιοτάτφ των λέγων και αύτη Κικόνων, διαβάς δέ τον Λίσου πο-109

πάλιν" έπειτα(τονς υπέρ Στον- und zu V 10 6. — όααμοφόρος:

μόνα Θράκας, όθεν αντοϊςέφοιτα im übrigen unabhängig und, wie σίτος, αναοτάτονς ποιών καΐ την Makedonien, unter eigenen Fürsten.

χώρανπαραψνλάττωναπασαν,είς — Μεγαβάζον: zu IV 143 4.

τοσαντην απορίαν τοέί πολιορ- 7. τά Σαμοθρηίκια τείχεα, feste κονμένονς κατεοτησεν, ωατε Βον- Orte welche die Samothraken zur την τόν βασιλέως ατρατηγόν άπο- Behauptung ihres festländischen Ge-γνόντα τά πράγματα κτλ. bietes und ihrer Emporien angelegt

14. χρνσόν-άργνρον: über den hatten (c. 59 11), ähnlich wie die Metallreichtum dieser Gegend s. V Thasier (zu VI 46 9. VII 109 10).

17. VI 46. VII 112. IX 75. — έκ Vgl. zu VI 33 6.

τον άατεος, der Bürger. 8. Μεααμβρίη, zu scheiden von , _ , , _ der pontischen Stadt des Namens M a r s c h und F a h r t von Do- (jy 93 4. VI 33 10).

r i s k o s b i s A k a n t h o s , Ver- n , άντέσχε: zu c. 58 13.

p f l e g u n g d e s H e e r e s (c. 108— 1 2. πάλαι μέν, st. το uhv πά-121). ^ λαι, wie öfter πρώτον μεν st. τό

108. 3. καΐ πρότερον: V 1 ff. μεν πρώτον. — In den attischen VI 44 f. Tributlisten (CIA. I. 243 f.) sind noch

4 f. μέχρι Θεσσαλίης, Makedonien Γαλαϊοι aufgeführt,

eingeschlossen (VI 44 5). — νπο 13 f. Βριαντική: bei Liv. XXXVIII βασιλέα: häufiger der Dativ (VII11 41 Priaticus campus; das Volk

17. 157 11); vgl. jedoch IX 96 10 bei Plin. IV 41 Priantae. — '¿στι:

ταμον το ρέε9ρον άπεξηρασμένον πόλιας'Ελληνίδας τάσ-δε παραμείβετο, Μαρώνειαν Αίκαιαν Αβδηρα, ταύτας τ ε δ ή παρεξήιε και κατά ταύτας λίμνας ονομαστός 5 τάαδε, Μαρωνείης μεν μεταξύ και Στρνμης κειμένην

Ίσμαρίδα, κατά δε Αίν.αιαν Βιστονίδα, ες την ποταμοί δύο εσιείσι τδ ύδωρ, Τρανός τε και Κόμψαντος. κατά δε Αβδηρα λίμνην μεν ουδεμίαν εοΰσαν δνομαστήν παραμείιβατο Ξέρξης, ποταμδν δε Νέστον ρέοντα ¿ς 10 θάλασσαν, μετά δε ταύτας τάς χώρας ιών τάς

ήπέι-ρώτιδας πόλις παρήιε, των εν μιή λίμνη έοΐσα τυγχά-νει [ώσε<] τριήκοντα σταδίων μάλιστα κη την περίοδον, ίχθυώδης τε και κάρτα αλμυρή' ταύτην τά υποζύγια μοϋνα αρδόμενα άνεξήρηνε. τη δε πάλι ταύτη ούνομα 1 1 0 εστί ΤΙίστυρος. ταύτας μεν δή τάς πόλιας τάς

παραθα-auch c. 110 4 spricht Her. von den Kikonen als einem noch existieren-den Volke; anders c. 59 13. — τω δικαιοτάτω, wenn man nach dem ältesten Rechtstitel fragt, der sich auf Od. ι 39 ff. stüzt. — και αύτη, wie Doriskos (c. 59 13) und das c. 109 zu nennende Μαρώνεια (Strab. p. 331 Fr. 44).

109. 3. Μαρώνεια, noch jetzt Maronia.

6. 'ίσμαρίδα, nach der Kikonen-stadt 'ϊσμαρος (Od. a. 0.), die am See nahe bei Maroneia lag (Strab.

a. Ο.). — Βιστονίδα, eigentlich eine tiefe engmündige Meerbucht.

7. Τρανός: a. La. Στρανος, rich-tiger vielleicht Τρανσος. Die An-wohner hiefsen Τραναοί (V 4). — Κόμψαντος; bei Aelian. hist. an.

XV 25 Κοσαίνιτος, im Itinerar.

Anton. 321 Cosinlus. Die beiden Flüfschen kommen von der nahen Rhodope.

9. ποταμό ν, sc. διέβη, was aus παραμείψατο zeugmatisch zu er-gänzen.

10 f. τάς ήπειρώτιδας πόλις wird

•c. 110 1 durch παραθαλασσίας wiederholt, soll also nicht 'Städte

des Binnenlandes' bezeichnen, son-dern nur'Städte des Festlandes', in Gegensatz zu denen auf den be-nachbarten Inseln (Samothrake und Thasos), wie auch I 151 die aeoli-schen Küsten denen der Inseln gegen-über ήπειρώτιδες heifsen. Bei der geringen Bedeutung dieser Orte, die wohl alle unter Thasos standen, überhebt sich Herodot ihrer ge-nauen Aufführung. Doch ist τάς auffällig, da ja auch die vorher er-wähnten dazu gehören. Ich ver-mute θασίων τάς ήπ. π. Vgl.

c. 118^ 5 und Skylax 67 είσί δε ίν Θράκη πόλεις Ελληνίδες αίδε' 'Αμφίπολις Φάγρης (s. c. 112 3) Γάληψος Οίσνμη καΐ άλλα έμπό-ρια Θασίων. — εν 'an, bei'.

14.a'p«fo'i<£i'a'getränkt'(Vl2 19).

15. Πίατνρος oder Πΰατιρος die Hss., bei Steph. B. und Etym. M.

488 10 Πίστιρος (und Βίστιρος), Harpokr. 12411. Schob Aesch. Pers.

2 Πίστειρα. Wohl von den Βίστο-νες benannt, mit Wechsel von π u. ß, wie oben zu c. 108 13 u. s.

Boeckh Staatsh. 11 701 nimmt als dritte Form aus den Tributlisten Κνστιρος an, das aber im Etym.

M. neben Πίστιρος steht.

λασαίας τε και 'Ελληνίδας εξ ευωνύμου χειρός απεργών παρεξήιε. έθνεα δε Θρηίκων δι' ων της χώρης δδόν εποιέετο τοσάδε, ΠαΙτοι Κίκονες Βίατονες Σαπαιοι Λερσαΐοι Ηδωνοι Σάτραι. τούτων ol μεν παρά θά- 5 λασσαν κατοικημένοι εν τήσι νηυσί εϊποντο' οι δε αυ-τών την μεσόγαιαν οίκέοντες καταλεχθέντες τε υπ>

έμεΰ, πλην Σατρέων, οι άλλοι πάντες πεζή

άναγκαζό-μενοι εϊποντο. Σάτραι δε ούδενός κω ανθρώπων υπή-111 κοοι έγένοντο, όσον ημείς ιδμεν, αλλά διατελεϋσι τό μέχρι έμεΰ α'ιει έόντες ελεύθεροι μοΰνοι θρηίκων' οί-κέουσί τε γάρ δρεα υψηλά, ϊδησί τε παντοίησι και χιόνι συνηρεφέα, και είσϊ τα πολέμια άκροι, ούτοι οί 5 του Αιονύσου τό μαντήιον ε'ισί έκτημένοι' τό δε μαν-τήιον τούτο εστί μεν επί των ορέων των υψηλοτάτων,

110. 2. τε και, weil die Küsten-städte zugleich hellenische waren;

vgl. zu V 4 9. Strab. ρ 323 τά δε πέραν Στρυμόνος ήδη μέχρι τον Ποντικού στόματος και τού Αίμου πάντα Θρακών έστι πλην της παραλίας, αντη δ νφ Ελλή-νων οικείται. — απέργων: zu c.

43 11.

4. τοσάδε, sc. ήν. — ΠαΙτοι, • südlich vom Hebros (Arrian. An. I 114). — Κίκονες safsen einst am Hebros bis über den Nestos hinaus.

Plin. IV 43 Aerius oppidum - Ci-conum quondam regio. Hesych.

Σάιοι, oi πρότερον Κίκονες. —

•Σ'απαίΟί, Thasos gegenüber. Steph.

Β. Σάπαι, έθνος Θράκης, λέγεται δε (και) Σαπαιοι και Σάιοι. Die letzte Form bei Archilochos, der im Kampfe, den seine parischen Landsleute von Thasos aus gegen sie führten, den Schild verlor, Fr.

6 άσπίδι μεν Σαίων τις αγάλ-λεται κτλ.

5. Αερσαϊοι, oberhalb der Σα-παιοι im Binnenlande (Thuk. II 101). — 'Ηδωνοι, auch Ήδώνες, bis an den Strymon (V 11 7. VII 114 3. IX 75 7). Früher in Myg-donien zwischen Axios und

Stry-mon ansässig, waren sie von den makedonischen Fürsten hierher ver-drängt worden (Thuk. II 99). — Σάτραι, in den Gebirgen zwischen Strymon und Nestos bis zum Sko-mios hinauf.

7. καταλεχθέντες τε υπ' έμεύ, wie zum Überflufs noch beigefügt, damit niemand die zahlreichen Bin-nenvölker mit einrechne, obwohl schon αυτών solchem Irrtum vor-beugt.

111. 3. μούνοι Θρηίκων ist zu viel gesagt, auch wenn man von den nördlichen und östlichen Stämmen (Geten u. a.) absieht, die Dareios vorübergehend bezwangen hatte (IV 93). Die Odrysen ζ. B. kennt Her.

selber als frei und mächtig (zu IV 80 3. 92 2).

5. άκροι: s. V 112 3.

6. diovvaov: s. V 7 2. — τό, das bekannte. Eurip_.Hek.126J ο Θρηξι μάντις είπε Αιόννσος τάδε. Suet.

August. 94 Octavio postea, cum per secreta Thraciae exercitum duceret, in Liberi patris luco barbara eaerimonia de filio con-sulenti idem affirmatum est α sa-eerdotibus, quod infuso super al-taria mero tantum flammae

emi-Βησσοϊ δε των Σατρέων είσί οι προφητεύοντες του ίρον, πρόμαντις δε ή χρέωσα κ α τ ά περ εν Αελφοϊσι, 10 και ουδέν ποιχιλώτερον.

1 1 2 Παραμειψάμενος δέ δ Ξέρξης \τήν είρημένην, δεύ-τερα τούτων παραμείβετο τείχεα τα Πιέρων, των ένϊ cuissel, ut supergressa fastigium

lempli ad coelum usque ferretur, unique omnino Magno Alexandro apud easdem aras sacrificanti si-mile provenisset ostentum. Auch Pausanias IX 30 9 erwähnt dieses Orakels.

8. Βηααοί, auch Βεσοοί oder Biaaoi, hier bei Her. zum Stamme der Satren gehörig, waren nach Strab. p. 318 ein rohes räuberisches Gebirgsvolk, das sich von der Rho-dope nord westwärts bis nach Illyrien ausdehnte, und bis in die Römer-zeit eine mächtige Stellung behaup-tete. Als Inhaber des Heiligtums erscheinen sie noch unter Augustus (Dio Cass. LI 25). — Zum parti-tiven Genitiv των Σατρέων vgl.

II 56 4. — είαΐ oi προφητεύοντες, d. h. es sind diejenigen, aus deren Mitte der jedesmalige Prophet ge-wählt ward. Der προφήτης, der stellvertretende Verkünder {-φητης von φημί, Plat. Tim. 72 της δι' αινιγμών φήμης καΐ φαντασεως υποκριτής) der Gottheit, legt die Offenbarung, wenn sie durch Zei-chen oder Träume gegeben wird, aus und wendet sie auf die vor-gelegten Fragen an; oder fafst, bei Spruchorakeln, welche der oder die πρόμαντις als stellvertretende Seher und Organe der Gottheit in ihrer Ekstase vernehmen lassen (χράν), in zusammenhängende Aus-sprüche (Pind. Fr. 118 μαντεύεο Μοΐαα, προφατεύαω δ' έγώ), und ist überhaupt die Mittelperson zwi-schen dem Gotte und der Menge, sowie der Vorsteher und Verwalter des Heiligtums. S. VIII 36 13. 37 3.

IX 93 22; zu πρόμαντις VI 66 8.

VII 141 11. VIII 135 10; beide

Aus-drücke verwechselt II 55 5. VIII 135 15. — τον ίρον: Eurip. Ion 413 τις προφητεύει θεον; - οϊ πλησίον θόασοναι τρίποδος —, Δελφών άριστης ους έκλήρωσεν πάλος. Lukjan. ver. hist. II 33 το μαντεΐον ον προειστήκει προφη-τεύων Αντιφών ό τών ονείρων υποκριτής. Vgl. zu II 35 19. Bei denThraken scheinen diese Priester in abgelegenen Grotten und ge-heimnisvoller Abgeschlossenheit ein fast göttliches Ansehen und grofsen politischen Einflufs besessen zu ha-ben (vgl. Strab. p. 297 f. Dio Cass.

LIV 34. Eurip. Rhesos 970 ff., und über den Geten Salmoxis zu IV 96 1). — πρόμαντις, sc. έστί,'eine Priesterin aber ist es, welche die Antworten giebt', d. h. es ist ein Spruchorakel, nicht ein Traum-, Zei-chen·, Los- oder sonstiges Orakel.

10. 'Und weiter ist da nichts was über_das Gewöhnliche hinaus-gienge'. Uber dies thrakische Ora-kel mochten sich bei den Hellenen, denen ein dionysisches Orakel an sich schon seltsam war, überspannte und wunderliche Vorstellungen verbrei-tet haben, die der Vf., ein gläubiger Verehrer des delphischen (vgl. I 48 u. s.), sich verpflichtet hält durch diese Anmerkung zu ernüchtern.

112. δεύτερα τούτων 'hierauf, ferner'. Vgl. c. 80 6. — Diese Πίε-ρες waren, wie die Edonen und Bottiaeer, aus ihren Sitzen in Ma-kedonien nördlich vom Olymp (c.

131 1) durch die Temeniden ver-trieben, ot νοτερον υπό το Παγ-γαίο ν πέραν. Στρυμόνος ψκησαν Φάγρητα και άλλα χωρία, καί έτι καΐ νυν Πιερικός κόλπος καλεί-ται ή νπό τώ Παγγαίω προς

Φάγρης εστί ούνομα χαϊ ετέρψ Πέργαμος, ταύτη μεν δη παρ' αυτά τά τείχεα την οδόν εποιέετο, εχ δεξιής χειρός το Πάγγαιον όρος άπέργων, έόν μέγα τε χαι 5 νψηλόν, εν τψ χρύσεά τε χαι άργύρεα εν ι μέταλλα, τά νέμονται Πίερές τε χαϊ Όδόμαντοι χαι μάλιστα Σάτραι. νπεροιχέοντας δε τό Πάγγαιον προς βορέω 1 1 8 ανέμου Παίονας Αόβηράς τε χαϊ Παιόπλας παρεξιών ήιε προς έσπέρην, ες ο άπίχετο επί ποταμόν τε Στρυ-μόνα χαϊ πόλιν 1Ήιόνα, της ετι ζωός εών ήρχε Βόγης του περ όλίγψ πρότερον τούτων λόγον εποιεύμην. ή δε 5 γή αντη ή περί τό Πάγγαιον όρος χαλέεται Φυλλίς, χατατείνονσα τά μεν προς έσπέρην έπι ποταμόν Άγγί-την έχδιδόντα ες τον Στρυμόνα, τά δε προς μεσαμ-βρίην τείνουσα ες αυτόν τον Στρυμόνα · ες τον οι Μά-θάλασσαν γή (Thuk. II 99). Doch

blieb der Name Πιερία vorzugs-weise an der durch den Musendienst berühmten alten Heimat haften.

3. Φάγρης, der erste Ort östlich von der Strymon-mündung (Strab.

p. 33L Fr. 33. Skylax 67).

5. το Πάγγαιον όρος: zu V16 2.

7. 'Οδόμαντοι: zu V 16 3.

113. νπεροιχέοντας, c. gen. IV 21 6. 37 2. — Hier marschiert Xer-xes durch die nordwärts vom Pan-gäon gelegenen Gebiete, während er vorhin (c. 112) dies Gebirge zur Rechten dasKüstengebiet der Pieren passiert. Er hatte sein Heer in drei Kolonnen geteilt (c. 121), von denen er wahrscheinlich zwei den Binnenweg (wo später die via Eg-natia) durch die sapäischen Pässe einschlagen liefs, der sie den Nord-fufs des Pangäon entlang nach En-neahodoi führte, während er sel-ber (vgl. c. 118 3 mit 121 14) mit dem dritten Zuge auf der Küsten-strafse nach Εϊοη gelangte. S. zu V 15 6. Die άόβηρες, die westlich von jenen Pässen zwischen dem späteren Philippi und Amphipolis (Itiner. Hieros. 604) safsen, sind zu scheiden von dem gleichnamigen

aber gröfseren päonischen Stamme in der Landschaft άόβηρος zwi-schen dem oberen Axios und Stry-mon (Thukyd. II 98 ff. Strab. p.

331 Fr. 36). Von den Παιόπλαι s. V 15. 98. (

4. έτι ζωός ίων, für das Ver-ständnis mehr als entbehrlich, da die Bedeutung des Mannes sowie seine Gefahr erst nach diesem Zuge sich herausstellte (c. 107). Wahr-scheinlich ist der ganze Relativsatz erst später zugesetzt.

5. λόγον ¿ποιενμην, hier im Sinn von μνήμην εποιενμην (IV 16 4). Vgl. zu 1 30 11.

7. τά προς εοπέρης, adverbial 'westwärts ; zu II 5 5. — έσπέρη 'Nordwest' und gleich μεσαμβρίη 'Südwest'. — 'Αγγίτης, j . Flufs von

Anghista.

10. χαλλιερέεαθαι = θνεαθαι,

In document Herodotos : 4. Band (Pldal 107-113)